Na de onafhankelijkheidsoorlog van Indonesië tussen [[1945]] ik haat het
Na de onafhankelijkheidsoorlog van Indonesië tussen [[1945]] en [[1949]] maakte het westelijk deel van Nieuw-Guinea tot 1962 als [[Nederlands-Nieuw-Guinea]] deel uit van het [[Koninkrijk der Nederlanden]] en was het het laatste restant van de Nederlandse koloniën in deze regio. In [[1956]] liet het [[Nederland]]s koloniaal gezag de [[Obano-opstand]] in het [[Wisselmeren]]gebied neerslaan door het [[Korps Mariniers]]. Hierbij vielen meer dan 100 doden.
Tijdens de regeerperiode van de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] president [[John F. Kennedy]] (1961-1963) intensiveerde Indonesië zijn campagne om Nieuw-Guinea in te lijven. De [[Verenigde Staten]] en de [[Verenigde Naties]] oefenden toenemende druk uit op Nederland om hieraan toe te geven.
Als antwoord op de activiteit van gewapende Indonesische infiltranten en de dreiging van een Indonesische invasie stuurde Nederland in 1962 bijna 10.000 militairen naar Nederlands-Nieuw-Guinea. Uiteindelijk werd de kwestie door diplomatiek overleg opgelost. De Amerikaanse diplomaat [[Ellsworth Bunker]] ontwierp een vredesakkoord, dat op 15 augustus 1962 in New York werd ondertekend door Nederland, Indonesië en de Verenigde Naties ([[Verdrag van New York (1962)|Verdrag van New York]]).
