Sint-Willibrordkerk (Utrecht): verschil tussen versies

De '''Sint-Willibrordkerk''' aan de [[Minrebroederstraat (Utrecht)|Minrebroederstraat]] in de [[Nederland]]se stad [[Utrecht (stad)|Utrecht]] is een [[Rooms-katholieke Kerk|rooms-katholieke]] kerk in [[neogotiek|neogotische]] stijl. De voorgangers van de huidige kerk waren een zeventiende-eeuwse [[schuilkerk]] aan de [[Dorstige Hartsteeg]], en vanaf 1842 de provisorische Silokerk aan de [[Herenstraat (Utrecht)|Herenstraat]]. De kerk is eigendom van de Sint Willibrordus Stichting, die door pater [[Winand Kotte|Winand Kotte A.A.]] werd opgericht. De kerk werd in 1976 aangewezen als [[rijksmonument]].

De kerk is voornamelijk het product van het [[St. Bernulphusgilde]], een in 1869 in Utrecht opgerichte vereniging van priesters en kunstenaars die zich ten doel stelde om Roomsrooms-katholieke kerken te bouwen en in te richten in neogotische stijl. Het gilde propageerde een architectuur die teruggreep op de [[Nederrijnse gotiek]]. Het houtsnijwerk - meubels, altaren, beelden - stamt uit het atelier van de beeldhouwer [[Friedrich Wilhelm Mengelberg]], de [[gebrandschilderd glas|gebrandschilderde ramen]] zijn deels van [[Heinrich Geuer]] en veel smeedwerk is vervaardigd door [[Edelsmidse Brom|Gerard en Jan Hendrik Brom]]. De polychrome beschildering is uitgevoerd door [[Chr. Lindsen]].

Terwijl de meeste neogotische monumenten in de jaren zestig en zeventig van hun rijke inventaris ontdaan, verbouwd of afgebroken zijn, is het interieur van de Sint-Willibrordkerk vrijwel gaaf bewaard gebleven. Aanvankelijk was zij in de met namevooral ook voor de Katholieke Kerk roerige jaren 60 bestemd om afgebroken te worden. Lekengelovigen en [[pater]] drs. [[Winand Kotte|Winand Kotte, A.A.]] wisten door aankoop het kerkgebouw te behouden in de traditionele staat. Daardoor is zij nu een van de beste en indrukwekkendste getuigenissen van de Utrechtse school binnen de neogotiek. Een grootscheepse restauratie had plaats van 1991 tot 2005.

In de vroege jaren 70 was deze kerk centrum van kerkelijke onenigheden tussen [[Kardinaalkardinaal Alfrink]] (aartsbisdom Utrecht) en pater Kotte die het kerkgebouw voor de katholieke eredienst wilde behouden en er de [[Mis]] ''ad orientem'' celebreerde volgens de [[Novus Ordo Missae]]. Na enige hervormingen keerde de rust echter min of meer weer, hoewel het aartsbisdom de Willibrordkerk niet als zelfstandige parochie of diocesane instelling erkende. Na de dood van pater Kotte in 2006 nam de pater [[sacramentijnen|sacramentijn]] Peter Klos zijn rol als voorganger over.