Antoine Henri Becquerel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 45740572 van 94.209.135.249 (overleg) ongedaan gemaakt. |
|||
Regel 27:
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Michael_Faraday#Faraday-effect|Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterke
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
| |||