Marianne van Oranje-Nassau: verschil tussen versies

Willem Frederik was in 1795 met zijn gezin gevlucht voor Napoleon naar zijn Pruisische schoonouders in Berlijn. In 1803 kwam hij nadat hij ‘’Fürst von Fulda’’ was geworden in het bezit van wat daarna het ‘’Niederländisches Palais Unter den Linden’’ zou heten. Daar verbleef het gezin tot 1813 in ballingschap met een korte onderbreking in 1806. Dat jaar werd Willem Frederik die als Pruisische generaal vocht tegen Napoleon door de Fransen gevangengenomen. Zijn echtgenote vluchtte met haar drie kinderen naar Freienwalde in de buurt van Brandenburg waarbij het jongste kind Pauline op 22 december door de winterkou overleed.<ref group=noot>Pauline werd begraven in Freienwalde. In april 1911 liet [[Wilhelmina der Nederlanden|koningin Wilhelmina]] haar bijzetten in de Oranjegrafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft. Ook het oorspronkelijke gedenkteken is naar Delft overgebracht. (J.J. Bouwman (1967) ‘’Op en om Oranje’s troon’’ p. 23)</ref> In 1807 ging Wilhelmina (Mimi) terug naar Berlijn. Haar man kwam in juli 1807 vrij en verbleef sindsdien eveneens in ‘’Unter den Linden’’. Het is hier waar in mei 1810 Marianne in ballingschap werd geboren. Het gezin zou pas in december 1813 naar Den Haag vertrekken.

 

In [[1828]] verloofde zij zich met [[Gustaaf van Holstein-Gottorp]], een zoon van de voormalige koning van [[Zweden|Zweedse]] [[Gustaaf IV Adolf van Zweden|Gustaaf IV Adolf]], maar onder politieke druk moest zij deze verloving verbreken. Een nieuwe verbintenis met Pruisen werd nuttiger geacht en dus trouwde ze in [[1830]]<ref>Den Haag, paleis Noordeinde, 14 september 1830 </ref> met haar neef [[Albert van Pruisen (1809-1872)|Albert van Pruisen]], een jongere broer van de latere keizer [[Wilhelm I van Duitsland|Wilhelm I]].