Kraakbeen: verschil tussen versies

Ongeveer vijf procent van het kraakbeen bestaat uit gespecialiseerde cellen, die voortdurend [[extracellulaire matrix]] produceren. Deze intercellulaire component bestaat voornamelijk uit water en is opgebouwd uit een netwerk van [[Collageen#Types en voorkomen|(type II) collageen]] met [[proteoglycaan|proteoglycanen]], [[hyaluronan]] en [[elastine]]vezels. Afhankelijk van de relatieve hoeveelheden van deze componenten kan deze tussenstof dik [[viscositeit|viskeus]] zijn of [[gel-achtig]].

 

 

In tegenstelling tot ander bindweefsel bevat kraakbeen bij volwassenen geen bloedvaten of zenuwen.

* [[Hyalien kraakbeen]] ([[Klassiek Latijn]]: ''cartilago hyalina'' <ref name="NH">Federative International Committee on Anatomical Terminology (FICAT) (2005). ''Terminologia Histologica. International terms for human cytology and histology.'' Philadelphia/Baltimore/New York/London/Buenos Aires/Hong Kong/Sydney/Tokyo: Wolter Kluwers-Lippincott Williams & Wilkins.</ref>; [[Oudgrieks]]: ὑαλινος ''hualinos'', glazen/kristallijnen<ref name="Liddell & Scott"/>): Hyalien kraakbeen is blauwachtig wit kraakbeen waarvan de intercellulaire stof veel collagene en elastische vezels bevat. Kalkafzettingen ontstaan vroegtijdig. Komt voor in [[gewricht]]skraakbeen, [[rib (anatomie)|ribkraakbeen]], de [[epifysaire schijf|epifysaire schijven]] ([[Klassiek Latijn]]: ''linea epiphysialis''), het [[strottenhoofd]] en in de wand van de [[luchtpijp]].

 

 

 

De aanvoer van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen vindt plaats over een beschermend omhulsel ([[perichondrium]]), dat het kraakbeen (uitgezonderd gewrichtskraakbeen) als een soort huid omhult. Bij gewrichtskraakbeen vindt dit plaats via de synoviaalvloeistof in de gewrichtsspleet. Als de kraakbeenmatrix beschadigd raakt, neemt de lengte van de glycosaminoglycanen af, evenals hun binding aan andere biopolymeren, zoals collageen. Hierdoor kan er minder water in het kraakbeen vastgehouden worden, wat ten koste gaat van de stootkussenfunctie.