Het sociaal-zekerheidsrecht is in beginsel nationaal recht. Dit wil zeggen dat ieder land zijn eigen stelsel met specifieke rechten en plichten kent. Met name indien een verzekerde grensoverschrijdend werkzaam is, kunnen deze zelfstandige, nationale stelselstelsels met elkaar conflicteren. Zo zou een werknemer die in twee landen werkt in beide landen sociaal verzekerd kunnen zijn (en in beide landen sociale premies verschuldigd zijn). Ook de omgekeerde situatie zou zich in theorie kunnen voordoen: een werknemer die in twee landen werkt, is in geen van beide landen sociaal verzekerd. Om dit soort conflicten te beperken, kunnen staten zogenoemde [[verdrag|sociale-zekerheidsverdragen]] met elkaar aangaan. Binnen de [[Europese Unie]] is echter vooral een specifieke verordening van belang, namelijk [[Verordening 883/2004]]. Deze verordening heeft in beginsel voorrang boven eventuele bilaterale verdragen. Een belangrijk uitgangspunt van zowel verdragen als de verordening is dat de verzekerde uitsluitend in één land sociaal verzekerd is.
