'''Guido Colonna di Paliano''' ([[Napels (stad)|Napels]], [[16 april]] [[1908]] – aldaar, [[27 januari]] [[1982]]) was een politicus van [[Italië|Italiaanse]] afkomst. Colonna di Paliano is voornamelijk bekend als Europees Commissaris tussen 1964 en 1970.
==Biografie==
Na de middelbare school studeerde Colonna di Paliano tot en met 1930 rechten aan de [[Universiteit van Napels Federico II|Universiteit van Napels]]. In mei 1934 werd hij benoemd tot vice-consul in [[New York City(stad)|New York]]. Drie jaar later werd Colonna di Paliano aangesteld in [[Toronto]].<ref>L. G. Pennacchio, 'Exporting Fascism to Canada: Toronto's Little Italy', in ''Enemies Within: Italians and Other Internees in Canada and Abroad'', eds. Franca Iacovetta, Angelo Principe & Roberto Perin, University of Toronto Press, 2000, p. 52.</ref> Hij bekleedde deze functie tot en met 1939. In 1939 werd Colonna di Paliano overgeplaatst naar [[Caïro (stad)|Caïro]], waar hij tot 1940 werkzaam was als ambassadeur. Na de Tweede Wereldoorlog was hij afgevaardigde voor Italië bij de onderhandelingen van het [[Marshallplan]] (1947-48). Vervolgens was Colonna di Paliano tussen 1948 en 1956 plaatsvervangend secretaris-generaal van de [[Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling|Organisatie voor Europese Economische Samenwerking]] (OESS). In 1956 werd hij benoemd tot plaatsvervangend algemeen hoofd op het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Italië. Een jaar later werd Colonna di Paliano benoemd tot Minister van Buitenlandse Zaken. In december 1958 werd hij aangesteld als ambassadeur in [[Noorwegen]]. Deze functie bekleedde Colonna di Paliano tot en met juli 1962. In 1962 werd hij plaatsvervangend secretaris-generaal van de [[Noord-Atlantische Verdragsorganisatie|NAVO]].<ref>[http://www.nato.int/cv/depsecgen.htm NATO Deputy Secretaries General], NATO</ref>
Op 30 juli 1964 werd Colonna di Paliano de opvolger van [[Giuseppe Caron]] in de Europese Commissie. In de [[commissie-Hallstein II]] (1962-67) kreeg hij de portefeuille Interne Markt. Colonna di Paliano kreeg in de [[commissie-Rey]] de portefeuille Industrie. De commissie-Rey had een mandaat tot en met 1970, maar Colonna di Paliano besloot vlak voor het einde van het termijn ontslag te nemen.
