Tennessee Titans: verschil tussen versies

Door de lage toeschouwersaantallen in Memphis besloten de Oilers om toch eerder naar Nashville te vertrekken. In 1998 speelden ze alsnog in het stadion van Vanderbilt, dat tijdens de meeste wedstrijden goed vol zat. Ondanks dat de Oilers in drie jaar evenzoveel thuisstadions hadden gehad, was er sportief wel sprake van continuïteit, want voor het derde seizoen op rij haalden ze acht zeges en acht nederlagen. Toen het team een jaar later eindelijk hun stadion, het [[LP Field|Adelphia Coliseum]] konden betreden, ging dat gepaard met een [[rebranding]] van het team. Naast een nieuw logo en nieuwe kleuren werd ook de naam veranderd in '''Tennessee Titans'''. Dit eerste seizoen onder de nieuwe naam bleek ook hun beste seizoen in de NFL te worden. Hoewel de Titans maar drie duels verloren, eindigden ze slechts als tweede in hun divisie (de nummer een, de [[Jacksonville Jaguars]] verloren slechts twee duels: beide ontmoetingen met de Titans). Hun goede score gaf de Titans wel recht op een wild-card en in de eerste ronde werden de [[Buffalo Bills]] verslagen. Die overwinning kwam na een spannende slotfase: de Titans hadden het grootste deel van de wedstrijd op voorsprong gestaan, maar de Bills kwamen met zestien seconden op de klok op voorsprong (15-16). Ondanks dat de tijd bijna op was, wist [[wide receiver]] Kevin Dyson na de hervatting van het spel een loopactie te maken over 75 yards (bijna 70 meter) en met een [[touchdown]] alsnog de zege binnen te slepen voor de Titans. De slotfase van dit duel staat ook wel bekend als het ''Music City Miracle''. Na een tweede play-offzege op de [[Indianapolis Colts]] stond het team voor het eerst sinds 1979 in de AFC-finale. In die wedstrijd stonden ze weer tegenover de Jaguars, maar Tennessee liet zien dat het geen toeval was dat de vorige twee ontmoetingen in hun voordeel waren beslecht: in de rust stonden ze weliswaar nipt achter, maar dankzij een tussensprint in het derde kwart wonnen de Titans met 14-33 en mochten ze voor het eerst naar de [[Super Bowl]]. In [[Super Bowl XXXIV|die wedstrijd]] waren de [[St. Louis Rams]] de tegenstander. De Titans hadden de Rams - een team dat eveneens kortgeleden was verhuisd - in het reguliere seizoen nog verslagen, maar ditmaal waren de rollen omgedraaid. De eerste helft speelden beide ploegen erg verdedigend (halverwege stonden de Rams met 9-0 voor dankzij drie [[fieldgoal]]s) en na het derde kwart hadden de Rams een voorsprong van tien punten (beide ploegen scoorden een touchdown, maar enkel de Rams slaagden in hun conversie). In het laatste kwart trokken de Titans de stand eventjes gelijk, maar in de slotfase stonden de Rams alsnog zeven punten voor. Met nog zes tellen op de klok had Tennessee de kans om er een verlenging uit te slepen, want ze stonden op slechts tien yard (ongeveer negen meter) van de vijandige [[end zone]]. De bal werd volgens plan naar Kevin Dyson gegooid, maar die slaagde er niet in om een touchdown te maken: op één yard van de end zone werd hij getackledgetackeld door Mike Jones, een [[linebacker]] van de Rams, die hierdoor de overwinning voor de Rams veiligstelde. Deze tackle staat ook wel bekend als simpelweg ''The Tackle''.