Satricum: verschil tussen versies

Volgens oude bronnen vormde Satricum aanvankelijk een kolonie van de Albanen (de bewoners van de Albaanse heuvels ten oosten van Satricum). De stad was volgens een dubieuze lijst van [[Dionysius van Halicarnassus]] lid van de in [[499 v.Chr.]] opgerichte [[Latijnse Bond]], en werd vanaf [[488 v.Chr.]] bewoond door de [[Volsken|Volscen]]. Rome nam Satricum een aantal keren in, maar verloor het ook weer. Tot twee keer toe brandde de stad geheel af. Vanaf [[346 v.Chr.]] is de locatie Satricum alleen nog maar bekend vanwege de tempel van Mater Matuta. De meest recente votiefgaven worden rond [[100 v.Chr.]] gedateerd. Hieruit kan mogelijk afgeleid worden dat de cultus rond dit tijdstip ophield te bestaan.

 

In de late Republiek en vroege [[Keizertijd]] werden er op en rond het voormalig stadsgebied van Satricum een aantal [[Romeinse villa|villae]] ofwel boerderijen gebouwd. Een van deze villae is in 1984 opgegraven. De villa werd in het begin van de eerste eeuw na Christus gebouwd en bestond uit twee delen. Het woondeel ofwel ''pars urbana'' is gebouwd als een romeins stadshuis. Een gang leidde naar een [[Atrium (bouwkunde)|atrium]] waaromheen de belangrijkste vertrekken waren gesitueerd. In het atrium lag een kostbare [[mozaïek]]vloer met ingelegde marmerfragmenten. De belangrijkste vertrekken waren gedecoreerd met wandschilderingen met lineaire patronen. Naast de pars urbana lag een [[Thermen|badhuis]]. Van dit badhuis is vooral het [[hypocaustum]] goed geconserveerd. Dit hypocaustum is een ruimte onder de vloer van het [[caldarium]] of [[tepidarium]] waardoor hete lucht stroomt. Het tweede deel van de villa is de ''pars rustica''. Dit deel van de villa werd gebruikt voor de agrarische werkzaamheden. De villa werd rond het midden van de vijfde eeuw na Christus verlaten.