Implementatie: verschil tussen versies

De Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen [http://www.des.ucdavis.edu/faculty/Sabatier/Sabatier.htm [Paul Sabatier]] heeft op basis van uitgebreid onderzoek aan het eind van de [[jaren 1970]] zes condities geformuleerd voor het effectief implementeren van [[beleid]]:

De Amerikaanse hoogleraar politicologie [[Aaron Wildavsky]] verzet zich tegen de rationele benadering. Samen met Jeffrey Pressman schreef hij in 1973 de klassieker ''Implementation'' met de veelzeggende ondertitel 'How great expectations in Washington are dashed in Oakland; or, Why it's amazing that Federal programs work at all, this being a saga of the Economic Development Administration as told by two sympathetic observers who seek to build morals on a foundation of ruined hopes'. Aanleiding voor deze studie was een [[project]] van de federale [[overheid]] waarin werd getracht om door middel van overheidsinvesteringen en loon[[subsidie]]s sociale achterstanden in [[Oakland (Californië)|Oakland]] weg te werken. Twintig miljoen dollar en een grote inspanning van de betrokkenen bleken evenwel niet tot de gewenste resultaten te leiden. Wildavsky en Pressman verwonderden zich over dit falen gezien de gunstige uitgangssituatie, maar vonden uiteindelijk een verklaring in de zogeheten 'complexity of joint action'. Daarmee doelen zij op het feit dat er per afzonderlijk werkgelegenheidsproject tientallen beslissingsmomenten kunnen worden onderscheiden die niet alleen de voortgang van het project ernstig belemmerden, maar ook in veel gevallen tot beslissingen hebben geleid, die niet met elkaar strookten als gevolg van de diversiteit van de betrokkenen en hun belangen. Deze veronachtzaming van de complexe werkelijkheid door rationele beleidsvoeringsmethoden maakt volgens Pressman en Wildavsky duidelijk dat er weinig heil valt te verwachten van synoptisch-rationeel getinte overheidsinterventies. 'Uitvoering van beleid is een aangelegenheid die zich in de loop van de tijd ontwikkelt, wijzigt en aanpast aan de omstandigheden. Daarin lijken deze processen in veel opzichten op de moeizame processen van beleidsvorming' (Ringeling, 1989: 367).