Mark Twain: verschil tussen versies

Enkele mannelijke vriendschappen hebben Twains leven en werk diepgaand beïnvloed.<ref>Peter Messent, ''Mark Twain and Male Friendship: The Twichell, Howells, and Rogers Friendships. Oxford University Press, 2009.''</ref> Joseph Twichell was Twains mentor en geestelijk adviseur bij diens tanende gevoel van religieuze verbondenheid. VoorGedurende bijna zevenenveertig jaar, van 1865 tot 1912, was hij de geliefde predikant van Hartford Asylum Hill Congregationalist Church, en hij bleef bijna net zo lang een van Clemens beste vrienden. Een andere hechte vriendschap van Twain was die met zijn collega-auteur en medewerker William Dean Howells. Howells' biografen, Susan Goodman en Carl Dawson, gewagen zelfs van een bijna Siamese verbinding tussen de twee mannen. Howell geloofde sterk in Twains kunnen. In een brief van januari 1882 aan zijn vriend merkte hij -– haast profetisch -– op: ''"Soms“Soms denk ik dat wij anderen alleen zullen worden herinnerd als je vrienden en correspondenten."”'' Howells' biografen zijn het erover eens dat de openheid en de intensiteit van de correspondentie tussen Twain en Howells getuigt van een bijzondere vriendschap. Professioneel streefden ze beiden naar meer realisme in de Amerikaanse literatuur van hun tijd. Een derde, wat onwaarschijnlijke vriendschap, was die tussen Twain en de directeur van [[Standard Oil]], Henry H. Rogers.

[[Bestand:Twain and rogers 1908.jpg|left|thumb|Voor beiden een vriendschap op latere leeftijd,. Mark Twain en [[Henry Huttleston Rogers]] in 1908]]

De twee mannen introduceerden elkaar bij hun kennissen. Twain was een bewonderaar van het opmerkelijke [[doofblinddoofblindheid|doofblinde]]e meisje [[Helen Keller]]. Hij ontmoette Keller en haar lerares [[Anne Sullivan]] voor het eerst in de winter van 1894 tijdens een feest ten huize van [[Laurence Hutton]] in New York City. Twain introduceerde hen bij Rogers, die samen met zijn vrouw de opleiding van Keller betaaldenbetaalde aan het [[Radcliffe College]]. Het wasis Twain aan wie wordt toegeschreven dat hij Sullivan, Kellers [[gouvernante]] en metgezel, een wonderdoenster noemde. Zijn woordkeuze werd later de ingeving voor de titel van het toneelstuk en de filmbewerking van [[William Gibson]]s, ''[[The Miracle Worker (toneelstuk)|The Miracle Worker]]''. Twain liet Rogers ook kennismaken met de [[journalist]]e [[Ida M. Tarbell]], die de industriemagnaat interviewde, wat leidde tot een ontmaskerend roddelverhaal en indirect tot het uiteenvallen van de [[Standard Oil]] Trust. Op de tochten aan boord van de ''Kanawha'', werden Twain en Rogers herhaaldelijk vergezeld van [[Booker T. Washington]], de beroemde voormalige slaaf, die een toonaangevende opvoedkundige was geworden.

Terwijl de twee beroemde bejaarde mannen werden gezien als drink- en pokervrienden, wisselden zij ook brieven uit als zij niet bij elkaar waren, wat vaak voorkwam omdat zij allebei veel reisden. Anders dan Rogers eigen brieven, die nooit zijn geopenbaard, zijn de inzichtgevende brieven van Twain wel gepubliceerd.<ref>seeZie ''Mark Twain's Correspondence with Henry Huttleston Rogers, 1893-1909''.</ref> De geschreven gedachteuitwisselingengedachtewisselingen vantussen de twee mannen geven een beeld van Twains welbekende gevoel voor humor en, wat verrassender is, van Rogers gevoel voor gekkigheid, dat een zeldzaam inzicht geeft in de geheime kant van de industriemagnaat.

Vanwege de slechte weersomstandigheden werd het motorjacht een paar dagen opgehouden voordat het zich op de [[Atlantische Oceaan]] kon wagen. Rogers en een aantal anderen van zijn groep keerden per trein terug naar New York;. Twain hield niet van reizen met de trein en koos ervoor om te wachten en met de ''Kanawha'' terug te varen. De journalisten tastten echter in het duister over zijn verblijfplaats; toen hij dus niet volgens plan in New York City terugkeerde, opperde ''[[The New York Times]]'' dat hij mogelijk “op zee vermist” was. Toen hij veilig en wel in New York arriveerde en hem dat ter ore kwam, schreef de humorist een satirisch artikel over het voorval, waarin hij aanbood om "“...een diepgaand onderzoek in te stellen naar het bericht dat ik op zee ben vermist. Als er enige grond is voor het bericht zal ik meteen het bezorgde publiek op de hoogte stellen.”<ref>{{en}}[http://www.twainquotes.com/19070505.html Mark Twain Investigating]. The New York Times, May 5, 1907.</ref> DatHet voorval vertoondevertoont gelijkenis met een eerdergebeurtenis voorval inuit 1897, toenwaarbij hij zijn beroemde opmerking maakte: "Het“Het bericht van mijn dood is overdreven,”overdreven” maakte nadat een journalist erop uit was gestuurd om te onderzoeken of hij overleden was (in werkelijkheid was zijn nicht ernstig ziek).

Later in dat jaar1907 keerden Twain en de zoon van Rogers, Henry Jr., aan boord van de ''Kanawha'' terug naar de Expositie in Jamestown. De humorist fungeerde als gastheer op de [[Robert Fulton|Robert Fulton Dag]] op 23 september 1907, waarop het eeuwfeest werd gevierd van Fultons uitvinding van de stoomboot. Twain, die inviel voor de ziekelijke voormalige president van de VS, [[Grover Cleveland]], werd geïntroduceerd door [[schout-bij-nacht]] [[Purnell Harrington]]. Twain kreeg een vijf minuten lange staande ovatie; toehoorders juichten en zwaaiden met hoeden en paraplu’s. Diep geroerd zei Twain: “Als jullie een beroep doen op mijn hoofd, voel ik dat niet; maar ik voel het wel als jullie een beroep doen op mijn hart.”<ref>Bericht in de krant ''[[Virginian-Pilot]]'' uit Norfolk</ref>

In april 1909 keerden de oude vrienden terug naar [[Norfolk (Virginia)|Norfolk]], [[Virginia (staat)|Virginia]] voor het feestmaal ter ere van Rogers en zijn net voltooide [[Virginian Railway]]. Twain was de inleidende spreker bij (een van zijn laatste openbare optredens) en werd uitgebreid geciteerd in dagbladen overdoor het hele land.<ref>[http://www.twainquotes.com/N19090405.html Mark Twain Delighted the Little Ones]. ''Norfolk Ledge-Dispatch'', Monday, April 5, 1909.</ref>

Een maand later was Twain ''en route'' vanuit Connecticut om zijn vriend op te zoeken in New York City, toen Rogers opeens op 20 mei 1909 plotseling overleed. Twain arriveerde op het [[Grand Central Station]] waar hij door zijn dochter van het nieuws op de hoogte werd gesteld. Overweldigd door verdriet ontweek hij, tegen zijn gewoonte in, de verzamelde journalisten en zei alleen maar “Dit is vreselijk… ik kan er niet over praten.” Twee dagen later fungeerde hij als eredrager bij de begrafenis in New York City. Hij onttrok zich echter aan de rouwbijeenkomst tijdens de treinreis naar de ter aarde bestellingteraardebestelling in Fairhaven. Hij zei “ik kan het niet aan om samen met mijn vriend te reizen en niet met hem praten.”