Dracunculiasis: verschil tussen versies

Mensen en honden zijn voor zover bekend de enige dieren die met de worm geïnfecteerd raken.<ref name=CMAJ2004/><ref>[http://www.cdc.gov/mmwr/pdf/wk/mm6441.pdf], Progress Toward Global Eradication of Dracunculiasis, January 2014–June 2015 MMWR Weekly October 23, 2015 / 64(41);1161-5 Donald R. Hopkins, MD1; Ernesto Ruiz-Tiben, PhD; Mark L. Eberhard, PhD; Sharon L. Roy, MD</ref> De worm is ongeveer twee millimeter dik en een volwassen vrouwtje is 80 tot 90 centimeter lang (mannetjes zijn veel korter).<ref name=WHO2014/><ref name=CMAJ2004/> Buiten het menselijk lichaam overleven de eitjes maximaal drie weken.<ref name=Man2013>{{cite book|last=Junghanss|first=Jeremy Farrar, Peter J. Hotez, Thomas|title=Manson's tropical diseases.|year=2013|publisher=Elsevier/Saunders|location=Oxford|isbn=9780702053061|page=e62|url=http://books.google.ca/books?id=GTjRAQAAQBAJ&pg=RA1-PA62|edition=23rd edition}}</ref> Het eitje komt uit in het water en vervolgens kruipt daaruit een larve (L1 stadium), die is vrijlevend en wordt door een eenoogkreeftje (watervlo) ingeslikt. Binnen de watervlo ontwikkelt de larve zich tot een voor de mens besmettelijk stadium.<ref name=WHO2014/> De watervlo komt met drinkwater in de maag van de uiteindelijke [[gastheer (biologie)|gastheer]] (patiënt). In het lichaam van de de patiënt gaat de watervlo dood maar de L1-larve wordt een volwassen worm. De vrouwtjesworm lijkt dan op een sliert gekookte spaghetti. Na een jaar zal het vrouwtje via een pijnlijke [[blaar (medisch)|blaar]] gedeeltelijk uit de huid kruipen en eitjes leggen. Omdat vlak voor het opengaan van de blaar de patiënt een brandende pijn voelt, zal deze de neiging hebben de wond in het water te houden. Dit is precies wat de worm nodig heeft, water om haar eieren in af te zetten. Dan is de cyclus gesloten.