Europees kampioenschap voetbal 1984: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maarten96 (overleg | bijdragen)
Maarten96 (overleg | bijdragen)
Regel 187:
[[Frans voetbalelftal|Frankrijk]] werd op het laatste WK in de halve finale na strafschoppen uitgeschakeld door West-Duitsland. Het middenveld van dit team was opnieuw aanwezig op het EK, aangevuld met de meer verdedigend ingestelde Luis Fernández in plaats van [[Bernard Genghini]]. De doelpunten moesten vooral van de middenvelders komen, want de aanvallers scoorden weinig in de nationale ploeg. Verdedigend was Frankrijk aangevuld met een nieuwe doelman Joël Bats en de weer herstelde [[Patrick Battiston]]. In de eerste openingswedstrijd hadden de Fransen problemen met de [[Deens voetbalelftal|Denen]]. Ze wonnen door een treffer van [[Michel Platini]] vlak voor tijd. De irritatie was hoog bij de Fransen en dat resulteerde in een wilde tackle van Yvon Leroux tegen [[Allan Simonsen (voetballer)|Allan Simonsen]], die zijn been brak en niet meer in actie kwam tijdens dit kampioenschap. In de slotfase kreeg [[Manuel Amoros]] rood na een kopstoot tegen [[Jesper Olsen]]. Hij werd voor drie wedstrijden geschorst.
 
Voor [[Joegoslavisch voetbalelftal|Joegoslavië]] liep het in de eindronde mis, Het verloor kansloos van [[Belgisch voetbalelftal|België]] en Denemarken, met 2-0 en 5-0. Bij Belgiē was de achttienjarige net genaturaliseerde Italiaan [[Enzo Scifo]] net doorgebroken bij zijn club [[RSC Anderlecht]] en was de uitblinker van de wedstrijd tegen Joegoslavië. Alle toenmalige spelers van [[Standard Luik]] waren geschorst, omdat ze twee jaren geledeneerder onder dwang van trainer [[Raymond Goethals]] de spelers van [[Thor Waterschei]] hadden omgekocht om kampioen te worden ([[zaak-Bellemans]]). België miste ervaring in de verdediging: aanvoerder [[Erik Gerets]] en [[Walter Meeuws]] konden niet mee naar Frankrijk. In [[Nantes]] werden de Rode Duivels onder de voet gelopen door Frankrijk: 5-0 na een ruststand van 3-0. Michel Platini was de grote man met drie doelpunten.
 
België moest winnen van Denemarken om de halve finales te halen. Het kwam op een 2-0-voorsprong door doelpunten van [[Jan Ceulemans]] en [[Franky Vercauteren]]. Vlak voor rust maakte [[Frank Arnesen]] uit een strafschop de aansluitingstreffer. Vlak na rust werd de wedstrijd beslist: [[Erwin Vandenbergh]] kwam alleen voor de doelman te staan, maar faalde alleen voor [[Ole Qvist]], in het dagelijks leven politieman vanin Kopenhagen. Vlak erna scoorde invaller [[Kenneth Brylle]] de gelijkmaker, waarna Denemarken de wedstrijd overheerste. Vlak voor het einde maakte [[Preben Elkjær Larsen]] aan alle twijfel een einde: 3-2 voor Denemarken. Alle Deense doelpuntenmakers waren in dienst van Belgische clubs. Op dezelfde avond won Frankrijk met 3-2 van Joegoslavië met weer drie doelpunten van Michel Platini: een intikker, een kopgoal en een vrije trap.
{{Doeltabel
| Land1={{FRAf}}|wed1=3|win1=3|Gel1=0|Ver1=0|DV1=9|DT1=2|plusmin1=7|punt1=6