Geschiedenis van de Joden in Frankrijk: verschil tussen versies

Sinds de zomer van 1940 ging de Duitse ambassadeur in Frankrijk, [[Otto Abetz]], de onteigeningen van rijke Joodse families organiseren. <ref>Jérôme Gautheretn, Thomas Wieder, « De la haine dans l'air », ''Le Monde'', 27 juillet 2010.</ref>. Vanaf oktober 1940 nam ook de Franse regering [[Vichy-Frankrijk|Vichy]] anti-Joodse maatregelen. Een wet van 4 oktober 1940 verbood de Joden om bepaalde beroepen uit te oefenen, zoals leerkracht, journalist en advocaat. Deze wet werd voorbereid door [[Raphaël Alibert]] en uitgevaardigd door [[Philippe Pétain]] (volgens een document dat pas in 2010 werd vrij gegeven.<ref>{{citeer web|url=http://www.lepoint.fr/petain-a-durci-le-texte-sur-les-juifs-selon-un-document-inedit-03-10-2010-1244328_19.php|titel=Pétain a durci le texte sur les Juifs, selon un document inédit| bezochtmaanddag= 17/06/ |bezochtjaar= 2015|taal =fr}}</ref>) De wet liet toe de Joden op te sluiten in speciaal daarvoor ingerichte kampen in afwachting van hun deportatie naar gebieden die door de Duitsers definitief zouden worden geannexeerd zoals de Elzas, Lotharingen en voor sommigen ook België.