Pavel Miljoekov: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 33:
 
===Februarirevolutie===
Tijdens de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie]] betoonde Miljoekov zich een voorstander van een [[constitutionele monarchie]]. Om dit te bereiken moest tsaar Nicolaas II worden vervangen door een meer liberaal lid van het [[Huis Romanov]]. Op [[15 maart]] [[1917]] trad tsaar Nicolaas II af ten gunste van zijn (relatief liberale) broer [[grootvorst]] [[Michaël Aleksandrovitsj van Rusland|Michaël]]. Een dag later, op [[16 maart]], vond een bespreking plaats tussen grootvorst Michaël en diverse doemaleden, Miljoekov, [[Alexander Goetsjkov]], [[Vasili Sjoelgin]], [[Aleksandr Kerenski]], [[MikhailMichail Rodzjanko]] en prins [[Georgi Lvov]]. De eerste drie waren voorstanders van een troonsbestijging van de grootvorst,<ref>Zij dwongen de grootvorst haast de troon te aanvaardden: ''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 428</ref> de andere drie waren tegenstanders. Michaël besloot na overleg met Rodzjanko en prins Lvov om van de troon af te zien.<ref>''Nicolaas en Alexander: De intieme geschiedenis van de laatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie (1970), blz. 428</ref> Onmiddellijk na deze uitkomst werd prins Lvov, een lid van de Kadettenpartij, [[Lijst van premiers van Rusland|premier]] van een [[Voorlopige Regering (Rusland)|Voorlopige Regering]]. Miljoekov werd minister van Buitenlandse Zaken.
 
Anders dan in 1905 behoorde Miljoekov in 1917 tot de rechtervleugel van het politieke spectrum. Hij was fel voorstander van het voortzetten van de oorlog aan de zijde van de [[Entente mogendheden]], ondanks het feit dat de oorlog bijzonder impopulair was geworden bij de bevolking. Op [[20 april]] stuurde hij een nota naar de Russische bondgenoten, [[Frankrijk]] en het [[Verenigd Koninkrijk]], waarin hij beloofde dat Rusland de oorlog zou voortzetten. Deze nota, die de geschiedenis in zou gaan als de "[[Miljoekov Nota]]", viel slecht bij de geradicaliseerde arbeiders en soldaten die op [[2 mei]] 1917 demonstreerden tegen minister Miljoekov en zijn aftreden eisten. Miljoekov trad af, samen met enkele andere ministers die fel voorstander waren van de voortzetting van de strijd.