Sturmabteilung: verschil tussen versies

De SA-mannen waren oorspronkelijk, begin jaren twintig, niets anders dan uitsmijters die de partijbijeenkomsten, die aanvankelijk alleen in thuisbasis [[München]] plaatsvonden, moesten beschermen tegen [[socialisten]] en [[communisten]]. Linkse tegenstanders kwamen soms met honderd of meer naar nazi-bijeenkomsten om daar vechtpartijen en verstoringen uit te lokken, of om de sprekende Hitler belachelijk te maken. Wanneer dat gebeurde werden ze door de SA-mannen hardhandig verwijderd. Hoewel officieel opgericht als een 'sportvereniging' of 'gymnastiekgroep' ging de SA steeds meer lijken op een privélegertje. In de jaren '20 en begin jaren 30 oefende de SA een ware straatterreur uit. De SA-mannen bestormden joodse winkels, verstoorden communistische en sociaaldemocratische partijvergaderingen en intimideerden mensen. Maar niet alleen de NSDAP had haar eigen privé-leger. Zowel haar doodsvijanden, de communisten en socialisten, als andere rivaliserende rechtse groeperingen bezaten hun eigen paramilitaire vleugels met wie de SA graag de confrontatie aanging. Dit liep meestal uit op zware mishandeling en zo nu en dan ook moord. Het conservatieve justitiële apparaat van [[Beieren]] stond echter relatief welwillend tegenover de SA en andere rechtse knokploegen en trachtte hen zo veel mogelijk te ontzien. Dit stond in schril contrast met de harde straffen waarop communistische relschoppers konden rekenen. Bij de [[Bierhalle Putsch]] van 1923 was Röhm degene die ervoor had gezorgd dat de putschisten goed bewapend waren en de SA speelde een grote rol in de opstand zelf. Dit leidde mede tot het tijdelijke verbod op de NSDAP en de SA in 1924. Van 1929-1933 lag de dagelijkse leiding van de SA in handen van [[Pfeffer von Salomon]].