Minister-president: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 33:
Van de acht bondskanseliers (tot en met 2010) waren vier (Kiesinger, Brandt, Kohl, Schröder) voormalige hoofden van een deelstaat. Van 18 kanselierskandidaten van CDU/CSU of SPD waren negen (zittende of voormalige) hoofden van een deelstaat. Bijvoorbeeld in de CDU zitten in het ''Präsidium'' 16 leden, vier van hen zijn hoofd van een deelstaat (plus één voormalige). De andere CDU-ministers-presidenten, zes personen, hebben automatisch een adviserende zetel in het ''Präsidium''.
Het eerste vrouwelijke hoofd van een deelstaat was [[Louise Schröder]] in 1947/1948, als burgemeester van Berlijn. Maar dit was zij alleen doordat [[Ernst Reuter]] wegens een veto van de [[Sovjet-Unie]] het ambt niet kon uitoefenen, en toen was Berlijn nog geen deelstaat van de Bondsrepubliek. De eerste eigenlijke vrouwelijke minister-president was [[Heide Simonis]], ''Ministerpräsidentin'' van Sleeswijk-Holstein van 1993 tot 2005. Daarna waren er nog vier vrouwelijke ministers-presidenten, [[Christine Lieberknecht]] in Thüringen (van 2009 tot 2014), [[Hannelore Kraft]] in [[Noordrijn-Westfalen]] (sinds 2010), [[Annegret Kramp-Karrenbauer]] in [[Saarland]] (sinds 2011) en [[Malu Dreyer]] in [[Rijnland-Palts]] (sinds 2013).
== Frankrijk ==
| |||