Slag bij Varna: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 44:
[[Bestand:Warnenczyk.jpeg|thumb|right|De Slag bij Varna, [[Jan Matejko]] (1879)]]
De historische omstandigheden die leidden tot de Slag bij Varna in [[1444]] waren van lange aard. Deze slag was eigenlijk de voortzetting van de internationale machtsstrijd in de [[Balkan]] tussen de [[Ottomaanse Rijk|Osmaanse Staat]], het [[Byzantijnse Rijk|Oost-Romeinse Rijk]], [[Venetië]], [[Hongarije]], het [[Paus|Pausdom]] in de [[Vaticaan]] en andere kleine christelijke staten. De gebeurtenissen van Varna hebben de geschiedenis van Europa beïnvloed. De unie van de Latijnse en Grieks-Orthodoxe Kerken op het [[Concilie van Florence]] in 1439 was de eerste stap in de organisatie van de anti-Osmaanse [[kruistocht]]. Deze invasie van de christelijke Europese alliantie in 1444 vormde een grote bedreiging voor het voortbestaan van de Osmaanse staat. De mogelijkheid was groot dat de [[Byzantijnse Rijk|Oost-Romeinse]] hoofdstad, [[Constantinopel]], in de handen van Latijns Europa zou vallen. Deze dreiging werd beëindigd door [[Sultan]] [[Murad II]] die verpletterende nederlaag toebracht aan de West-Europese kruisvaardersleger bij de Slag van Varna in 1444.<ref>Setton, The Papacy and the Levant, 39-106; Paviot, ‘Gênes et les Turcs (1444, 1453): sa défense contre les accusations d’une entente’ La Storia dei Genovesi IX (Genua, 1989) 129-137; Housley, The Later Crusades, 86-89; Antoche, ‘Les Expéditions de Nicopolis (1396) et de Varna (1444)’, 28-74; Colin Imber, The Crusade of Varna, 13-26; John Jefferson, The Holy Wars of king Wladislaw and Sultan Murad (2012)</ref>
Na een veldtocht tegen [[Belgrado]] (in [[1441]] en [[1442]]) sloot de Osmaanse Sultan [[Murad II]] in 1444 een vredesverdrag met Hongarije. Hetzelfde jaar sloot hij ook een vredesverdrag af met de Karaman-ogullari, de Turkse vorstendom in [[Anatolië]]. Oorlogsmoe en in de overtuiging dat hij de vrede in de oostelijke en westelijke grenzen van het Osmaanse rijk had verzekerd, deed Sultan Murad II troonsafstand ten gunste van zijn twaalfjarige-zoon [[Mehmed II]] en trok zich terug naar Manisa in Anatolië.
| |||