In 1916 publiceerde Gericke zijn ''Van het slagveld der Natieën'', een bundel eerder verschenen verslagen over door de oorlog getroffen plaatsen in België.
Vanaf 1918 werkte Hoek bij de [[SchellBataafse Petroleum Maatschappij|Koninklijke BPM]], door bemiddeling van Gerretson die daar werkte als secretaris van directeur [[Hendrikus Colijn]] (1869-1944), de latere minister-president. Bij de BPM leerde hij zijn vrouw Ida Helena van Oosterzee (1896) kennen, dochter van ds. Christiaan Mari van Oosterzee (1854-1912) die onder andere predikant in [[Nederlands-Indië]] was geweest, waar Ida ook was geboren. Zij trouwden in 1920 en vlak daarna vertrok het jonge echtpaar naar Java om op het BPM-kantoor in Tjepoe te gaan werken. Ook daar dichtte Hoek voort en publiceerde zijn gedichten onder pseudoniem. In 1923 ging hij werken bij het latere [[Unilever]] in Londen (waar hij de dichter [[Pieter Nicolaas van Eyck]] (1887-1954) leerde kennen), en vervolgens in Rotterdam. Uit het huwelijk werden een zoon Wim (1920) en een dochter Marietje (1924) geboren.
In 1925 stuurde hij voor advies een typoscript naar Van Eyck. Na een uitvoerige reactie van die laatste, waar Gericke zich het nodige van aantrok, verscheen eind 1927 zijn eerste (en naar later bleek: enige) dichtbundel: ''[[Conservatieve gedichten]]''. De bundel werd zeer gemengd ontvangen: [[J.C. Bloem]] schreef er positief over, [[Hendrik Marsman]] zeer negatief.
