Sozialistische Einheitspartei Deutschlands: verschil tussen versies

De secretarissen van het Centraal Comité vormden samen het Secretariaat (''Sekretariat''). De voorzitter van het Secretariaat was de [[Lijst van secretarissen-generaal van de SED|secretaris-generaal]] van partij. Het Secretariaat ging over de centrale administratie van de partij en droeg personen voor voor belangrijke ambten (zowel staats- als partijambten). Leden van het Secretariaat die waren tevens lid van het [[Politbureau]]. Behalve [[Ilse Lange]],<ref>[''The Fall of the GDR'', door David Childs, pagina 11]</ref> de secretaris voor Vrouwenzaken, waren alle overige (anno [[1989]]) 8 leden van het Secretariaat stemhebbende leden van het Politbureau. De secretaris-generaal was altijd lid van het Politbureau.

 

Omdat het Centraal Comité maar tweemaal per jaar bijeen kwam, koos men uit zijn midden het [[Politbureau]] (''Politbüro'') om de partij tussen de zittingen van het Centraal Comité te besturen. In theorie was het Politbureau ondergeschikt aan het Centraal Comité, maar in praktijk was het Politbureau belangrijker. In het Politbureau werd het beleid uitgestippeld dat werd uitgevoerd door de diverse commissies. Commissiehoofden waren machtig en overtroffen de macht van de secretarissen van het Centraal Comité, en natuurlijk de ministers. Bijvoorbeeld: [[Oskar Fischer]] was minister van Buitenlandse Zaken van de DDR. Zijn invloed op de buitenlandse politiek was beperkt. [[Hermann Axen]] was hoofd van de Commissie Buitenlandse Politiek en was veel invloedrijker dan Fischer. Axen stond in rechtstreeks contact met zijn collega's van andere regerende communistische partijen. Fischer was uitsluitend van belang voor de contacten met niet-communistische landen.