Penitentiaire Inrichting Wolvenplein: verschil tussen versies

Wegens cellenoverschot was de gevangenis vanaf [[1929]] enige tijd gesloten. Het [[Willem Pompe Instituut]], destijds nog het ''Criminologisch Instituut'' geheten, vestigde zich er in [[1934]]. Rond [[1939]] werd de gevangenis gemoderniseerd om het weer in gebruik te kunnen nemen. De cellen kregen grotere getraliede ramen met overigens ondoorzichtig glas. Met het uitbreken van de [[Tweede Wereldoorlog]] annexeerde de Duitse bezetter het complex en nam het vanaf 1942 in gebruik als ''Deutsche Untersuchungs- und Strafgefängnis''. De gevangenis was voor door de politie opgepakte zwarthandelaren, verspreiders van verboden lectuur, betrapten op het bezit van een radio et cetera. Op 6 mei werden meer dan 170 gevangenen bevrijd, zij hadden in de oorlogstijd verzet getoond. Anderen bleven opgesloten en meer dan 100 leden van N.S.B. namen de vrije plaatsen in. Van de bevrijdde gevangenen zijn meer verhalen over het gevangenisleven bekend. Tot die tijd en ook daarna liepen bijna alle gevangenen (uiteraard) niet te koop met hun belevenissen in het gevang. Zo zouden in de Duitse periode ook nog lijfstraffen zijn toegepast in gevangenis Wolvenplein. Het hanteren van de bullenpees door cipiers werd in Nederland in 1951 uit het strafreglement gehaald. Anderen vertelden over de 'goede' en de 'slechte' bewakers. Goede bewakers waren bereid om het thuisfront op de hoogte te stellen van de aanwezigheid op Wolvenplein en brachten ook andere berichten over.