Mathieu Crickboom: verschil tussen versies

'''Mathieu Gérard Adelin Crickboom''' ([[Hodimont]], [[2 maart]] [[1871]] -– [[Elsene]], [[30 oktober]] [[1947]]) was een [[België|Belgisch]] [[viool|violist]] en [[muziekpedagoog]].

Crickboom genootvolgde zijn eerste muzikale opleiding ([[viool]], [[piano (instrument)|piano]] en [[solfège|notenleer]]) aan de muziekschool van [[Verviers]]. Daarna genoot hij er een opleiding [[kamermuziek]] en ontmoette de latere componist [[Guillaume Lekeu]], met wie hij steeds zou bevriend zou blijven.

In 1904 keerde Crickboom terug naar België en richtte in Brussel samen met [[Théo Ysaÿe]], de jongere broer van Eugène Ysaÿe, een nieuw instituut voor hogere studies voor viool en piano op. In 1910 werd hij benoemd tot leraar aan het [[Koninklijk Conservatorium Luik|Koninklijk Conservatorium]] van [[Luik (stad)|Luik]]. Net na de [[Eerste Wereldoorlog]] werd Crickboom leraar aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar hij bleef lesgeven tot aan zijn [[pensioen]] in 1936. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] keerde Crickboom terug naar het conservatorium om er zijn opvolger [[Maurice Raskin]] te vervangen die naar [[Londen]] gevlucht was gevlucht. Zijn belangrijkste leerling was [[Frédérique Petrides]], [[Maurits Deroo]] en [[Georges Octors]]. Verder was hij raadgever bij de eerste muzikale stappen van [[Pablo Casals]] en [[Arthur Grumiaux]].

Als [[muziekpedagoog]] zette Crickboom het werk van [[Charles Auguste de Bériot]] verder. Hij schreef tussen 1908 en 1911 de nog steeds gebruikte vioolmethode in vijf delen met als titel: ''Le violon théorique et pratique'' datdie een groot succes kende en nog steeds gebruikt wordt. Het werk werd vertaald in zeven talen. Daarna publiceerde hij nog ''La technique du violon'' (drie delen), ''Les maîtres du violon'' (12twaalf delen) en ''Révisions de sonates et des concertos les plus célèbres'', een herschrijving van talrijke [[sonate|vioolsonates]] en concerten van grote componisten uit de 18e en 19e eeuw.