Albius Tibullus: verschil tussen versies

In het eerste boek van Tibullus' elegieën is zijn geliefde ''Delia'', de Griekse vertaling van haar eigenlijke naam ''Plania'', de centrale figuur. <br />In het tweede boek is het ''Nemesis'', mogelijk dezelfde persoon als de ''Glycera'' uit een ''Ode'' (''Carmina'' I, 33) van [[Horatius]].<br />De overwegend liefdeselegieën worden door enkele andere thema's afgewisseld, bijvoorbeeld een feestlied ter ere van Messalinus, zoon van Messala, een beschrijving van een lentewijding, en een verjaardagsgedicht. In de elegie I, 10 zingt Tibullus zijn afgrijzen uit over de oorlog, terwijl hij het landleven in lyrische bewoordingen verheerlijkt. In zijn gedichten is Tibullus subtiel en trouw richting de vrouwen, eigenschappen die vrij zeldzaam waren in de klassieke oudheid.<ref>http://www.britannica.com/EBchecked/topic/595039/Albius-Tibullus</ref>

 

Tibullus schrijft helder, eenvoudig, melodieus en maakt veel gebruik van herhalingsfiguren. Zijn poëtische zeggingskracht werkt aanstekelijk, door een licht melancholische toon en de oproeping van een idyllische sfeer. De compositie van zijn metrisch gave gedichten is niet strak. Véél minder dan bij Propertius het geval is, streeft Tibullus ernaar mythologische geleerdheid in zijn composities te verwerken. Propertius kijkt veel naar Griekse dichters als Callimachus en Philitas, dit doet Tibullus niet. Wat Tibullus wel doet is afkijken bij Alexandrijnse gedichten, in zijn werk zijn veel verbanden te leggen met de Alexandrijnse stijl van dichten.