Bolvormige sterrenhoop: verschil tussen versies

Veel bolhopen van ons melkwegstelsel zijn met een [[verrekijker]] of kleine [[Telescoop (optica)|telescoop]] al als een wazig vlekje te zien, een enkele zoals [[Omega Centauri]] en ''[[47 Tucanae]]'' is zelfs al met het blote oog te zien. Op het noordelijk halfrond is de [[Herculesbolhoop]] (M13) de enige die onder extreem gunstige omstandigheden al met het blote oog gezien kan worden. Om de individuele sterren in de kern van M13 te kunnen onderscheiden is wel een -voor amateurs- redelijk grote telescoop met een diameter van minimaal 2515 tota 3020 centimeter nodig.