Absint: verschil tussen versies

Absint werd voor het eerst commercieel geproduceerd door [[Henri-Louis Pernod]] in [[1805]]. Hij had het [[Recept (keuken)|recept]] voor de drank eerder gekocht van de [[Frankrijk (hoofdbetekenis)|Franse]] arts [[Pierre Ordinaire|Ordinaire]], die te paard door de [[Zwitserland|Zwitserse]] [[Jura (gebergte)|Jura]] trok om zijn [[panacee]]s te slijten. Hoewel van oorsprong een volksdrank, werd absint in de [[19e eeuw]] vooral populair onder kunstenaars, die het de bijnaam ''De Groene Fee'' gaven. De Fee zou een belangrijke bron van artistieke inspiratie zijn. Deze veronderstelling heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de mythe rond de psychoactieve effecten van absint. [[Vincent van Gogh]] zou er zijn gele periode aan te danken hebben, en [[Ernest Hemingway]] zou zijn ''[[Voor wie de klok luidt|For whom the bell tolls]]'' onder invloed van absint geschreven hebben.

 

 

[[Edgar Degas]], [[Édouard Manet]] en ook [[Henri de Toulouse-Lautrec]] vereeuwigden de absintdrinkers op hun schilderijen.