Wikipedia

Section française de l'Internationale ouvrière: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Addbot (overleg | bijdragen)
914.850 bewerkingen
k Robot: Verplaatsing van 15 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q1332068
Japiobot (overleg | bijdragen)
bots
103.661 bewerkingen
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '80 → jaren 80, [[jaren '30 → [[jaren 30 met AWB
Regel 11:
Tijdens het [[Congres van Marseille]] in [[1879]], een congres van [[arbeider]]s en werkers, werd besloten tot de oprichting van de gematigde, niet-[[marxisme|marxistische]] ''[[Fédération des Travailleurs Socialistes de France]]'' (FTSF, Federatie van Socialistische Arbeiders van Frankrijk). Ongeveer in de zelfde periode werd door [[Édouard Vaillant]] en andere geestverwanten van Blanqui het ''[[Comité Révolutionnaire Central]]'' (CRC, Revolutionair Centraal Comité) opgericht. Het CRC greep in de eerste plaats terug op de [[Franse Revolutie|Franse revolutionaire]] traditie en wat minder op het socialisme. Het gematigde karakter van de FTSF leidde er in [[1882]] toe dat [[Jules Guesde]] en [[Paul Lafargue]] ([[schoonzoon]] van [[Karl Marx]]) de partij verlieten en de radicale, [[marxisme|marxistisch]] georiënteerde ''[[Parti Ouvrier Français]]'' (POF, Franse Arbeiderspartij) oprichtten.
 
In de jaren '80 van de [[negentiende eeuw]] werden er voor het eerst op grote schaal socialisten in [[gemeenteraad|gemeenteraden]] en regionale vergaderingen gekozen. Als gevolg van deze successen laaide de discussie binnen de socialistische beweging op of men aan verkiezingen kon meedoen. [[Jean Allemane]] en andere FTSF leden meenden van niet en wilden dat de socialistische partijen zich zouden toeleggen op agitatie ten einde een [[revolutie]] uit te kunnen lokken. In [[1890]] werd de ''[[Parti Ouvrier Socialiste Révolutionnaire]]'' (POSR, Socialistisch Revolutionaire Arbeiderspartij) opgericht. De POSR, andere socialistische partijen en socialistische individuen deden mee aan de [[Franse parlementsverkiezingen 1898|parlementsverkiezingen]] van [[1898]]. In totaal werden 57 socialisten in de [[Franse Nationale Vergadering]] ''(Assemblée Nationale)'' gekozen<ref>[http://www.elisanet.fi/daglarsson/dokumentit/fraval1.htm FRAVAL1<!-- Automatisch gegenereerde titel: verbeter de omschrijving als dat mogelijk is -->]</ref>.
 
In [[1898]] werd het CRC opgeheven en vervangen door de ''[[Parti Socialiste Révolutionnaire (France)]]'' (PSR, Socialistisch Revolutionaire Partij). [[Édouard Vaillant]] werd de leider van de PSR.
Regel 44:
== Volksfront ==
[[Bestand:Popular front (france 1936).svg|thumb|Uitslagen [[Franse parlementsverkiezingen 1936|parlementsverkiezingen]] van [[1936]] die grote winst opleverden voor het [[Volksfront (Frankrijk)|Volksfront]]]]
Binnen de SFIO rezen aan het begin van de [[jaren '30]] weer conflicten op over de te volgen koers. In [[1935]] stapten een aantal niet-marxistische socialisten uit de SFIO en richtten de '''''[[Parti Socialiste de France - Union Jean Jaurès]]''''' (PSF-UJR, Socialistische Partij van Frankrijk - Unie Jean Jaurès). Onder de oprichters waren [[Marcel Déat]], [[Pierre Renaudel]] en [[Adrien Marquet]] die tegen de toenadering tot de communisten waren.
 
De toenadering tot de communisten was het gevolg van de door [[Moskou]] voorgeschreven "[[Volksfront]]" tactiek, een samenwerking met [[sociaaldemocraten]] (tot dan toe door de communisten "sociaal-[[fascisme|fascisten]]" genoemd) en burgerlijk links. In [[1936]] vormden SFIO, de SFIC en de [[Parti Républicain, Radical et Radical-Socialiste|PRS]], alsmede enkele andere progressieven, het '''''[[Volksfront (Frankrijk)|Front Populaire]]''''' ([[Volksfront (Frankrijk)|Volksfront]]). Het Volksfront stond onder leiding van [[Léon Blum]] en won de [[Franse parlementsverkiezingen 1936|parlementsverkiezingen]] van [[3 mei]] [[1936]]. Het Volksfront verkreeg 376 van de 618 zetels in de [[Franse Nationale Vergadering]] ''(Assemblée Nationale)''. In totaal kreeg SFIO 146 zetels (tegen 129 zetels in [[Franse parlementsverkiezingen 1932|1932]]) en een [[Kabinet-Blum|Volksfrontkabinet]] onder Blum werd gevormd ([[4 juni]] [[1936]]) dat tot [[22 juni]] [[1937]] standhield. Hierna regeerde een [[Kabinet-Chautemps|Volksfrontkabinet]] onder premier [[Camille Chautemps]] (PRS) tot [[13 maart]] [[1938]]. Hierna volgde het laatste [[Kabinet-Blum|Volksfrontkabinet]] dat weer onder leiding stond van Blum en standhield tot [[10 april]] [[1938]]. Hiermee eindigde ook het linkse experiment in [[Frankrijk]] en regeerden er weer conservatieve kabinetten.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Section_française_de_l%27Internationale_ouvrière"