Liberalisme in Nederland: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '70 → jaren 70 met AWB |
|||
Regel 11:
Terwijl het met de conservatief-liberale [[Partij van de Vrijheid]] (PvdV) electoraal bergafwaarts ging, fuseerde de sociaal-liberale [[Vrijzinnig Democratische Bond]] (VDB) met de sociaaldemocratische [[Sociaal Democratische Arbeiders Partij]] (SDAP) en de progressief-christelijke [[Christelijk-Democratische Unie]] (CDU) tot de [[Partij van de Arbeid (Nederland)|Partij van de Arbeid]] (PvdA). Uit onvrede over de 'te socialistische' koers stapten een aantal sociaal-liberalen, onder wie de latere partijleider [[Pieter Oud]], uit de PvdA en vormden samen met de PvdV in 1948 een nieuwe liberale partij: de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD). Onder Ouds leiding werd deze al snel de derde politieke groepering van het land.
In de beginjaren stond deze nieuwe partij bekend als sociaal-liberaal, maar vanaf begin jaren
Vanaf 2002 heeft de VVD het weer moeilijk, concurrenten als de LPF en de Partij voor de Vrijheid vormen voor de conservatief-liberale kiezers een alternatief voor de 'te linkse' VVD. Onder de sociaal-liberaal Mark Rutte legt de VVD de nadruk weer op rechtse thema's zoals immigratie en veiligheid in de hoop de rechtse kiezers weer terug te winnen. Sommige sociaal-liberalen kunnen zich echter niet vinden in dit verhaal en stappen over op D66, daarentegen vinden sommige conservatief-liberale kiezers het draaierig overkomen en kiezen voor de PVV. Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2010|Tweede Kamerverkiezingen van 2010]] won de VVD echter met 31 zetels. Het was de eerste keer sinds de [[Eerste Wereldoorlog]] dat een liberale partij de grootste werd in [[Nederland]].
|