Hoewel de bevrijdingstheologie in Europa en Noord-Amerika tegenwoordig weinig aanhangers meer kent, speelt zij in Latijns-Amerika nog steeds een rol van betekenis.
In de tweede helft van de jaren '90 ontwikkelde zich onder christenen in de door Israël bezette gebieden een eigen versie van bevrijdingstheologie, die zich binnen de theologiebeoefening keerde tegen de zogenaamde [[Israëltheologie]] en de vereenzelviging van de staat Israël en het Beloofde Land. Deze Palestijnse theologen, waaronder [[Naim Ateek]] en [[Mitri Raheb]] hebben zich met hun medestanders verenigd in [[Sabeel]], een oecumenisch samenwerkingsverband voor Palestijnse bevrijdingstheologie en vinden weerklank onder joodse bevrijdingstheologen als [[Mark Braverman]] en [[Marc Ellis]].
Binnen de islamitische wereld deden in de jaren '80 de Marokkaan M.A. Lahbabi (1922-2005)en de Egyptenaar [[H. Hanifi]] (1935) van zich spreken als moslim bevrijdingstheologen, alsmede de Zuid-Afrikaan [[Farid Esack]]. Hun vertoog werd aan het einde van het eerste decennium hernomen door de Amerikaanse Iraniër [[Hamid Dabashi]].
