Praefectus urbi: verschil tussen versies

== HistoriekGeschiedenis ==

Oorspronkelijk verving de ''praefectus urbi'' de [[koningen van Rome|koning]], en later de [[consul (Rome)|consuls]], als zij afwezig waren uit de stad. De instelling van de ''[[praetor|praetura urbanus]]'' (ten laatste in [[367 v.Chr.]]) maakte de functie echter overbodig.<ref>[[Ioannes Laurentius Lydus]], ''De Mensibus'' 19, ''De Magistratibus reipublicae Romanae'' II 6.</ref> Slechts in de ''praefectus urbi feriarum Latinarum'' bleef de functie bewaard, tot [[Julius Caesar]] in verband met zijn noodzakelijke aanwezigheid in [[Hispania (Romeinen)|Hispania]] de verantwoordelijkheid voor de hoofdstad in [[46 v.Chr.]] opnieuw aan een ''praefectus urbi'' toevertrouwde. <br /> Onder [[Gaius Julius Caesar Octavianus|Augustus]] werd de ''praefectus urbi'' opnieuw een permanente functie, die nog in aanzien won, en tot in de [[6e eeuw]] bleef voortbestaan. <br /> Onder [[Constantius II]] kreeg de oostelijke hoofdstad [[Constantinopel]] eveneens een ''praefectus urbi''

De ''praefectus urbi'' werd gekozen onder de senatoren van consulaire rang (= ''[[consularis|]]'' of "gewezen consuls]]consul"). Hij kreeg het bevel over zes ''[[cohortes urbanae]]'' en waakte daarmee over de rust en orde in de stad. Behalve het [[politie]]wezen vielen ook civiele en strafrechtelijke zaken onder zijn bevoegdheid.<br /> Zijn jurisdictie strekte zich in de [[3e eeuw]] uit tot 100 mijl buiten Rome. In die tijd was hij ook voorzitter van de ''quaestiones''.