Geschiedenis van de Joden in Frankrijk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
verdere vertaling uit fr.wikipédia |
|||
Regel 309:
Er groeide in Europa een steeds sterker wordend anti-joods klimaat. De broers Tharaud schreven in hun boek met de duidelijke titel ''‘Quand Israël n’est plus roi’'' ( vrij vertaald : Als Israël het niet meer voor het zeggen heeft) : Wat nog meer verwonderd is dat vijfenzestig miljoen Duitsers zich laten domineren door zes honderd duizend joden. <ref name = B342>{{citeer boek|achternaam = Blumenkranz |voornaam = Bernard | datum = 1972|titel=Histoire des juifs en France (hoofdstuk III, 4, 2) |uitgever=Privat|bezochtdatum = 25/01/2015|taal = fr}}</ref>
Het antisemitisme werd verder aangescherpt door de zaak Stravisky <ref group =N> Stravisky was een Franse jood die in opspraak kwam in een zaak van niet gedekte waardepapieren. Tijdens het onderzoek bleek dat verscheidene hoogwaardige personen betrokken waren in deze zwendel. Stravisky werd tijdens een inval van de politie in zijn villa in [[Chamonix]] gedood of dood aangetroffen op 8 januari 1934 . Er werd gesuggereerd dat hij zelfmoord had gepleegd. Deze zaak deed veel stof opwaaien in Frankrijk. De omstandigheden waarin hij stierf zijn nog steeds niet opgehelderd. </ref> , de opstand van 6 februari 1934 <ref group = N> De opstand van 6 februari 1934 was een manifestatie in Parijs, georganiseerd door extreemrechts tegen de verdrijving van de politiechef Jean Chiappe en dit naar aanleiding van de zaak Dreyfus. Deze betoging eindigde in een vuistgevecht op de [[Place de la Concorde ]] en hierbij vielen 15 doden en 2000 gewonden. </ref> , de vertaling van [[Mein Kampf]] in het Frans in 1934 en vervolgens de overwinning van het Front Populaire. <ref >{{citeer boek|achternaam = Blumenkranz |voornaam = Bernard | datum = 1972|titel=Histoire des juifs en France (blz 381) |uitgever=Privat|bezochtdatum = 25/01/2015|taal = fr}}</ref>
De politieke successen van Léon Blum werden door de liga ''‘solidarité française’'' argwanend bekeken. <ref>{{citeer boek|achternaam = Philippe |voornaam = Béatrice | datum = 1979|titel=être juif dans la société française (pg 216) |uitgever=Montalba|bezochtdatum = 20/01/2015|isbn=2-8587-0017-6|taal = fr}}</ref> Ze noemden Blum de publieke vijand nummer één. <ref>{{citeer boek|achternaam = Joly |voornaam = Laurent | datum = 2006|titel=''La France antijuive de 1936. L’agression de Léon Blum à la Chambre des députés''|uitgever=éditions des equateurs|bezochtdatum = 05/02/2015|taal = fr}}</ref> Ook extreem rechtse parlementsleden en hun omgeving uitten felle kritieken op Blum. [[Xavier Vallat]] verklaarde vanop de tribune van de kamer van volksvertegenwoordigers : “ Onze Gallo-Romeinse land zal voor het eerst bestuurd worden door een jood.” <ref name = B342/> Het antisemitisme woekerde in het politieke milieu, vooral in de rechtse rangen van de ''Fédération républicaine'', de groep waaruit vice-president Vallat kwam. <ref>{{citeer boek|achternaam = Joly |voornaam = Laurent | datum = 2007|titel=« Antisémites et antisémitisme à la Chambre des députés sous la III{{e}} République », ''Revue d'histoire moderne et contemporaine'', 3/2007 , nummer 54 , pg 63-90|taal = fr}}</ref>
In 1937 verscheen het werk '''Bagatelles pour un massacre''' van Louis-Ferdinand Céline waarin de auteur reeds moeilijke tijden voor de joden voorspelde : Hij schreef : “ Ze zullen eerst kapotgemaakt worden, de joden, en daarna zullen we zien…” (''Qu'ils crèvent, eux, tous d'abord, après on verra''). In november 1938 werd een raadgever van de Duitse ambassade in Parijs, Herschel Grynszpan vermoord en dit bezorgde [[Hitler]] een voorwendsel om de [[kristalnacht]] te bevelen. Deze gebeurtenissen bezorgden de Franse joden een gevoel van onrust en ongemak.
De Franse joden reageerden doorgaans nauwelijks op deze situatie. Er werd nog een nationaal comité voor hulp aan Duitse slachtoffers van het antisemitisme opgericht maar dit werd snel achterhaald. De gemeenschap werd verscheurd door hen die verkozen om zich wat afzijdig te houden tegenover het nazisme, zoals de jonge Edgar Morin (Parijs, 8 juli 1921) en diegenen die opriepen tot verzet waaronder[[ Julien Benda]] <ref>{{citeer web|url=http://publications.univ-provence.fr/ddb/document.php?id=95|titel=Benda ou les jouissances mentales d’un enterré vif|auteur=Régine Piétra|bezochtdatum = 09/02/2015}}</ref>.
== Tweede Wereldoorlog ==
| |||