Fanny Kaplan: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Peve (overleg | bijdragen)
links
Peve (overleg | bijdragen)
Regel 7:
== Aanslag op Lenin ==
[[Bestand:FaniaKaplan.jpg|{{largethumb}}|Fanny Kaplan na haar arrestatie, 1918]]
Op 30 augustus vertrok Lenin naar de [[Michelson]]fabriek in de buitenwijken van Moskou, om daar voor de arbeiders een toespraak te houden, zoals alle [[Bolsjewiek|Bolsjewistische]] leiders dat deden op vrijdagmiddag. Eerder op de dag had hij gehoord dat de Bolsjewistische leider van de [[Tsjeka]] in [[Sint-Petersburg]] was vermoord door de sociaal-revolutionair [[Leonid Kannegister]], maar tegen de adviezen in besloot hij toch te gaan. Toen hij de fabriek verliet, stapte vanuit de menigte een jonge vrouw naar voren, Fanny Kaplan, die drie schoten op hem loste, één in zijn jas, één in zijn schouder en één in zijn long. Lenins lijfwachten zetten de achtervolging in en hadden haar snel ingerekend.
 
Lenin was levensgevaarlijk gewond door een kogel die hem in de nek had geraakt. Hij herstelde echter voorspoedig, hetgeen door de Bolsjewistische pers werd uitgelegd als een wonder en sterk bijdroeg aan de cultusvorming rondom Lenin.
 
Kaplan vertelde de Tsjeka dat ze het plan Lenin te vermoorden in haar eentje had uitgedacht. Ze zei dat Lenin de revolutie had verraden en dat hij ‘door in leven te blijven nog decennialang afbreuk zou doen aan het socialistische ideaal’. <ref>http://www.executedtoday.com/2009/09/03/1918-fanya-kaplan-lenins-would-be-assassin/</ref>

Kaplan werd vastgehouden in dezelfde cel als de Britse diplomaat [[Bruce Lockart]], die door de Bolsjewieken was gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de aanslag. Hij beschreef hoe ze de cel binnenkwam:
 
''Ze was gekleed in het zwart. Haar haar was zwart en onder haar ogen, die dof voor zich uitstaarden, had ze diepe, zwarte wallen. Haar gezicht was kleurloos. Ze zag er heel Joods uit en was niet erg aantrekkelijk. Ze had iets leeftijdsloos, ze had 20 kunnen zijn, maar ook 35. Ik dacht meteen dat het Kaplan moest zijn. Ongetwijfeld hoopten de Bolsjewieken dat ze mij een teken van herkenning zou geven.''