Dési von Halban: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robot-geholpen redirect-oplossing: Zanger |
k BotEmpoor: redirect opgelost: Verenigde Staten van Amerika |
||
Regel 3:
Von Halban werd geboren te [[Wenen]], als dochter van de [[gynaecoloog]] Josef von Halban en de operazangeres [[Selma Kurz]]. Ze maakte carrière als [[sopraan (zangstem)|sopraan]], nam onder andere een grammofoonplaat op met de [[Symfonie nr. 4 (Mahler)|vierde symfonie]] van [[Gustav Mahler]] (een goede vriend van haar moeder), en was bevriend met [[Bruno Walter]]. Midden [[1937]] werd ze door Goudstikker, die een half jaar eerder [[weduwnaar]] was geworden, uitgenodigd om te komen zingen op een Weense avond op [[17 juni]] die hij op [[kasteel Nijenrode]] had georganiseerd. Het was voor haar liefde op het eerste gezicht, zou ze later verklaren. Ze traden op [[24 december]] van dat jaar in het [[huwelijk]]. In [[1939]] werd hun zoon Edouard geboren.
In het voorjaar van [[1940]] wilde Von Halban Nederland ontvluchten, maar Goudstikker aarzelde nog. Pas op [[14 mei]], enkele dagen na de Duitse inval, vluchtte het gezin op het koopvaardijschip ''SS Bodegraven'', dat via het [[Verenigd Koninkrijk]] naar [[Zuid-Amerika]] zou varen. De Goudstikkers kregen echter geen toestemming om het Verenigd Koninkrijk te betreden en moesten dus meevaren naar Zuid-Amerika. In de nacht van [[15 mei|15]] op [[16 mei]] viel Goudstikker, die aan dek een luchtje was gaan scheppen, in het vrachtruim. Hij was op slag dood. Het schip legde aan in [[Liverpool]] en Goudstikker werd begraven in [[Laughton]]. Von Halban en haar zoon kregen toestemming van boord te gaan om door te reizen naar [[Canada]]. Uiteindelijk kwamen ze in de [[
Ze hertrouwde in [[1950]] met A.E.D. von Saher. Inmiddels was een deel van de handelsvoorraad van het bedrijf van wijlen haar echtgenoot als 'vijandeijk vermogen' in handen van de Nederlandse Staat gekomen, omdat de schilderijen in 1940 vrijwillig zouden zijn verkocht. Von Halban vocht dit aan; ze wilde rechtsherstel. In [[1952]] stemde ze onder protest toe in een [[schikking]]. Ze verklaarde later dat ze de collectie-Goudstikker had willen schenken, maar dat hij haar was ontnomen. Von Halban gaf tot in de [[1980-1989|jaren tachtig]] zangles. Ze overleed in 1996.
| |||