Also sprach Zarathustra (boek): verschil tussen versies

Toen Zarathustra dertig jaar oud was, verliet hij zijn geboortegrond en trok zich terug in de bergen ('Als Zarathustra dreissig Jahre alt war, verliess er seine Heimat und den See seiner Heimat und ging in das Gebirge'). Na tien jaar verlaat hij de plek van zijn kluizenaarschap en mengt zich onder de mensen (later) in gezelschap van zijn wijze slang en adelaar ('Also begann Zarathustras Untergang'). Zarathustra heeft het niet zo op met de gemiddelde mens, die hij beschouwt als een soort evolutionair noodzakelijk stadium tussen aap en "''[[Übermensch]]''". En dat doel predikt hij; het worden van de ''übermensch''.

 

 

Wie wel eens verbijsterd is geweest over de aantrekkelijkheid van een ongeval, qua kijkers, hoeft slechts enkele pagina's in dit in 1883-1885 geschreven boek te lezen om te merken dat het toen al niet anders was. Zarathustra protesteert en vraagt mensen openlijk of ze medelijden niet verwarren met het "wellustig kijken naar lijdende mensen".

Het is een fulminatie tegen het egoïsme "''Ketzer wirst du dir selber sein''" en werpt anderzijds juist terug op de authentieke eigenwaarde richting "''übermensch''" die men diende te vinden.

 

 

 

De laatste mens is een concept dat ook in het boek wordt beschreven - een mensengeslacht dat komen gaat en dat niet langer in staat is - en evenmin aangemoedigd is - om scheppend boven zichzelf uit te stijgen. De laatste mens heeft het geluk gevonden, en valt daarmee feitelijk met zijn doel samen.