Theriak: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
[[Mithridates VI van Pontus]], koning van [[koninkrijk Pontus|Pontus]] in [[Klein-Azië]]. Deze heerser probeerde [[immuniteit|immuun]] te worden voor [[vergiftiging]] door de substanties, waardoor hij vreesde vergiftigd te worden, regelmatig in kleine dosis tot zich te nemen. Belangrijke ingrediënten waren [[monnikskap]] en verschillende giftige planten uit de [[nachtschade]]-familie als [[bilzekruid]], [[alruin]] en [[wolfskers]].
Zo'n honderd jaar later construeerde de Griekse arts [[Andromachus]], de lijfarts van [[Nero (keizer)|Nero]], zijn ''theriaca andromachus''. Hij voerde een drietal belangrijke vernieuwingen door. Ten eerste verhoogde hij het aantal ingrediënten tot 64; ten tweede voegde hij [[adder]]vlees als belangrijk ingrediënt toe; ten derde verhoogde hij de hoeveelheid [[opium]] in het geneesmiddel met een factor vijf.
Weer zo'n honderd jaar later wijdde de Griekse arts [[Claudius Galenus|Galenus]] een heel boek, de ''Theriaké'' aan het geneesmiddel. Een van zijn patiënten, de Romeinse keizer [[Marcus Aurelius]], nam het middel op regelmatige basis, onder andere ter bestrijding van zijn [[slapeloosheid]]. Hij nam het middel vers. Er is een langlopende discussie of Marcus Aurelius door zijn regelmatige gebruik van theriak al of niet verslaafd raakte aan [[opium]]. Mogelijk omdat hij uit de eerste hand de negatieve effecten van overmatig gebruik van theriak had gezien, weigerde zijn zoon [[Caracalla]] het middel te nemen.
| |||