Karolingische renaissance: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 56:
[[Bestand:Caroline 2.jpg|thumb|De [[Karolingische minuskel]], een teken van voortuitgang in de [[scriptorium|scriptoria]] of een symbool van een elite- en luxecultuur?]]
De wetenschappelijke balans laat ruimte voor nuancering, vooral door de ernstige mislukking die het gevolg was van het concilie van Aix in 817, kort na de dood van Karel de Grote. De daar genomen beslissingen resulteerden in de sluiting van vooral de kleinere monastieke scholen, met name in de plattelandsgebieden. [[Jacques Le Goff]] is onverbiddelijk over dit onderwerp:
{{cquote|Voor een renaissance zijn er niet genoeg kwantitatieve eigenschappen, die ons deze notie schijnen te impliceren. (…) een renaissance voor een gesloten - numeriek zeer kleine - elite, ingezet met als doel om de klerikale Karolingische monarchie te voorzien van een kleine kweekvijver van ambtenaren en bestuurders. De republikeinse handboeken van het Republikeinse Frankrijk vergissen zich wanneer zij een Karel de Grote populariseren, een Karel de Grote, die trouwens [[analfabeet]] was, als beschermer van jonge studenten en voorloper van [[Jules Ferry]]. (…) De Wetenschap voor deze christenen, in welke de barbaar sluimerde, het is een schat, die men dient zorgvuldig moet bewaren. Een gesloten cultuur naast een gesloten economie. In plaats van te zaaien, potte de Karolingische Renaissance op. Kan er een gierige renaissance bestaan?<ref name="legoff1"> {{aut|Le Goff}} (1957), ''Y a-t-il eu une renaissance carolingienne ?'', blz. 11-14.</ref>}}
 
Hoewel de visie van een "gesloten economie" sindsdien niet veel meer is aangekaart, worden er ook in de meer recentere geschiedschrijving, zoals door de Franse mediëvist [[Philippe Depreux]], grenzen gesignaleerd bij de culturele vragen.