Christenvervolgingen door Diocletianus, Galerius en Maximinus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
aanpassing lay-out |
||
Regel 1:
De verschillende golven en opheffingen van georganiseerde christenvervolgingen in het eerste [[decennium]] van de vierde eeuw onder de Romeinse keizers [[Diocletianus]], [[Galerius]] en [[Maximinus]] worden mogelijk gemaakt door hen uitgevaardigde reeksen van zogenoemde [[edict|edicten]].
===Historische situering===
Van 293 tot 305 werd het [[Romeinse Rijk]] bestuurd door vier [[keizer]]s, de zogenoemde Vierkeizerregering of [[Tetrarchie]]: twee hoofdkeizers met de titel ''Augustus'', en twee assistent-keizers met titel ''Caesar''. Dit was de verdeling:
*oost: [[Diocletianus]] ''Augustus Senior'', hoofdstad [[Nicomedia]]
Regel 8 ⟶ 9:
** [[Constantius I Chlorus]] ''Caesar Senior'', hoofdstad [[Treverorum]] (het huidige [[Trier]])
Per maart 305 treden [[Diocletianus]] en [[Maximianus]], beiden Augusti, vrijwillig af ten gunste van hun ''Caesares'', die doorschuiven naar de positie van ''Augustus'' en ieder weer een ''Caesar'' aanstellen.▼
▲==Vervolgingen onder keizer Diocletianus==
De situatie is dan: ▼
*oost: [[Galerius]] ''Augustus''▼
**[[Maximinus II Daia|Maximinus]] ''Caesar ''▼
*west: [[Constantius I Chlorus]] ''Augustus ''▼
** [[Severus II]] ''Caesar ''▼
=== Edicten in 303 ===
[[Paus Eusebius|Eusebius]] stelt, dat op 23 februari [[303]] ‘koninklijke edicten’ verordonneerden dat [[christelijk]]e kerken vernietigd, en christelijke heilige boeken verbrand moesten worden<ref>Eusebius, Historia Ecclesiastica 8.2.4; Optatus, ''Contra Parmenianum Donatistam (Tegen de Donatisten)'' Appendix 2 (ca. 370 na Chr.)</ref>, en dat de keizers [[Diocletianus]] en [[Maximianus]], wellicht in hetzelfde edict, samenkomsten van christenen verboden<ref>Eusebius, Historia Ecclesiastica 9.10.8.</ref>.
Regel 17 ⟶ 24:
”Een groot aantal werd opgesloten; en de gevangenissen zaten overal vol met bisschoppen, priesters en diakenen, voorlezers en geestuitdrijvers, zodat er geen plek meer over was voor hen die veroordeeld waren voor misdaden [zoals moordenaars, en dieven van graven]”<ref>Eusebius, Historia Ecclesiastica 8.6.9.</ref>.
== Toestand onder Constantijn en Maxentius ==
▲Per maart 305 treden [[Diocletianus]] en [[Maximianus]] vrijwillig af ten gunste van hun ''Caesares'', die doorschuiven naar de positie van ''Augustus'' en ieder weer een ''Caesar'' aanstellen.
===Historische situering===
▲De situatie is dan:
▲*oost: [[Galerius]] ''Augustus''
▲**[[Maximinus II Daia|Maximinus]] ''Caesar ''
▲*west: [[Constantius I Chlorus]] ''Augustus ''
▲** [[Severus II]] ''Caesar ''
In juli 306 sterft Constantius. Severus schuift door naar ''Augustus'', [[Constantijn de Grote|Constantinus]] (oftewel [[Constantijn de Grote]]), de zoon van Constantius, wordt ''Caesar''. Dus:
*west: [[Severus II]] ''Augustus ''
** [[Constantijn de Grote|Constantinus (= Constantijn)]] ''Caesar''
Constantijn is dan verantwoordelijk voor [[Britannia (Romeinse provincie)|Britannia]], [[Gallië|Gallia]] en [[Hispania (Romeinen)|Hispania]].
===Constantijn is mild tegenover de christenen===
Hoewel dus niet duidelijk is, of, en zo ja waar en hoeveel, christenen in het westelijk deel van het Romeinse Rijk werden vervolgd, hebben we wel berichten van [[Lactantius]], dat Constantijn het tot zijn eerste zorg maakte om de christelijke godsdienstoefeningen in ere te herstellen<ref>Lactantius, De Mortibus Persecutorum 24.9</ref>, en dat hij “de majesteit van de enige echte God erkende”<ref>Lactantius, Divinae Institutiones 1.1.13</ref>.
| |||