Le Salaire de la peur: verschil tussen versies

De film won in 1953 de Grand Prix du Festival International du Film, voorloper van de [[Lijst van winnaars van het filmfestival van Cannes|Gouden Palm]] in [[Filmfestival van Cannes|Cannes]], en de Gouden Beer op het [[Filmfestival van Berlijn]]. De [[British Academy of Film and Television Arts|BAFTA Award for Best Film from any Source]] volgde in 1955. De Engelse film is met 131 minuten iets korter dan het origineel, naar verluidt vanwege enkele opmerkingen over de oliemaatschappij die minder noodzakelijk waren en [[Anti-Amerikanisme|Anti-Amerikaans]] konden worden uitgelegd. Volgens de [[tagline]] op een Amerikaanse poster noemde [[Time (tijdschrift)|Time magazine]] het "one of the greatest shockers of all time".

Het verhaal werd in 1977 in het Engels verfilmd als ''[[Sorcerer (film)|Sorcerer]]'' door [[William Friedkin]] met een scenario van [[Walon Green]] als opvolger van Friedkins succesvolle verfilming ''[[The Exorcist (film)|The Exorcist]]''. Zijn eerste keus voor de plaatsvervanger van Yves Montand was [[Steve McQueen (acteur)|Steve McQueen]], maar die moest wegens [[Ali MacGraw|echtelijke]] verplichtingen helaas afzeggen, waarna de rol toeviel aan [[Roy Scheider]]. Ondanks muziek van [[Tangerine Dream]] en een Oscarnominatie voor BestBeste SoundGeluid werd deze film een van de opvallendste flops van jaren zeventig. De Franse uitgave ervan heette ''Convoi de la peur''.