Ellis Island: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Europees emigratiemuseum uit die tijd opgenomen onder ==zie ook==
Regel 12:
Ellis Island is een eiland dat door [[landaanwinning]] is vergroot waardoor het als [[kunstmatig eiland]] kan worden gezien. Oorspronkelijk werd het ''Oyster Island'' (Oester Eiland) genoemd door de Nederlandse en later Engelse kolonisten van New York. Rond 1770 werd het eigendom van Samuel Ellis, aan wie het zijn huidige naam dankt. Op het eiland werd later een [[fort (vesting)|fort]] gebouwd dat voor de verdediging van New York Harbor moest zorgen in onder andere de [[Oorlog van 1812]].
 
Voor 1892 vond de uitgevoerde controle plaats in [[Castle Clinton]] op [[Lower Manhattan]]. Tussen 1 januari 1892 en november 1954 kwamen in totaal zo'n 12 miljoen immigranten door de poorten van het verwerkingscentrum op Ellis Island. Immigranten die per boot aankwamen in de haven van New York moesten onder andere een medische keuring ondergaan alvorens zij tot de Verenigde Staten werden toegelaten. Ongeveer 2% van de mensen die hier aankwamen werd de toegang geweigerd, vaak wegens ernstige, chronische ziekten, oogziekten ([[trachoom]]) met [[blindheid]] als gevolg, psychische ziekten of criminele achtergronden van de immigranten. Veel van de immigranten vestigden zich in New York of het aangrenzende [[New Jersey]]. Annie Moore, een vijftienjarig meisje uit [[Ierland (land)|Ierland]], was de eerste immigrant die via Ellis Island werd toegelaten tot de Verenigde Staten.
 
Een brand in 1897, die overigens geen levens kostte, verwoestte veel gebouwen en grote delen van de ''immigration records'' van de eerste 5 jaar.