[[Bestand:Leenman20.gif|thumb|Een voorbeeld van een [[akte (notarieel)|akte]] uit 1526 en 1536]]
==16e-17e eeuw==
Het Nieuwnederlands onderscheidde zich van het Middelnederlands door een geleidelijke verdwijning van het [[diasysteem]] dat de Nederlandse taal van de [[Middeleeuwen]], die nog louter uit [[dialect]]en bestond, had gekenmerkt. Voor het [[Middelnederlands]] stond de ''geschreven'' taal praktisch gelijk met het ''gesproken'' dialect en is de (onvaste) spelling meer [[fonetisch schrift|fonetisch]]. In de [[16e eeuw]] ontstond in de Nederlanden voor het eerst een streven naar een uniforme gestandariseerde taal, wellicht in samenhang met de politieke omstandigheden (De [[Tachtigjarige Oorlog|Opstand]] tegen Spanje). Deze taal, die later het [[Standaardnederlands]] is geworden, stond eerst onder sterke Vlaamse en Brabantse invloed. Na de val van [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] in [[1585]] werden de stadsdialecten van [[Holland]] steeds belangrijker, vooral in de spreektaal. Geleidelijk groeien [[spreektaal]] en [[schrijftaal]] uit elkaar. In de 17e eeuw zelfs zodanig dat een schrijftaal ontstond die tegenwoordig wat stijf en elitair aandoet, vooral door sterke invloed van de woordenschat van het [[Frans]] en de grammatica van het [[Latijn]]. Daarom zijn [[Middelnederlands]]e teksten, die in de tijd verder weg staan, soms beter te lezen, afgezien van de spelling. Het Nederlands is een vrij conservatieve taal die in de loop van de tijd geen heel grote veranderingen heeft ondergaan behalve de afschaffing van de naamvallen.
