Schots-Gaelisch: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labradorus (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 18:
[[Bestand:Fàilte gu Baile Ailein.jpg|thumb|Tweetalig waarschuwingsbord op het eiland [[Leòdhas]]]]
[[Bestand:Mallaig sign.jpg|thumb|Bord in [[Mallaig]]]]
'''Schots-Gaelisch''' of, in de taal zelf: ''Gàidhlig'', is een [[Goidelisch]]e taal die wordt gesproken door de [[Gaels]], een [[Kelten|Keltische]] stam in de [[Schotse Hooglanden]] en wordt nog slechts door zo’n 60.000 mensen beheerst. Omdat het enkel in Noord-Schotland en op enkele eilanden (waaronder deDe [[HebridenGoidelisch]])e wordttaal gesproken,was wordtal het ook wel eens ''Highland-Gaelic'' genoemd. De taal werdeerder in de [[3e eeuw|3e]] eeuw vanuit [[Ierland (eiland)|Ierland]] naar [[Schotland]] gebracht en iswerd daarook tot''Highland-Gaelic'' opgenoemd vandaagomdat het oosten en zuiden van Schotland door de dagAngelsaksische eeninvasies [[minderheidstaal]].in Desalnietteminde wasvroege Middeleeuwen gekoloniseerd werden door met name de Angelen en ook de Schotten daar sindsdien hun taal, later het Schots-GaelischEngels, ingingen spreken. In de elfdeHooglanden eeuwen op de eilanden bleef de Schots-Gaelisch de meest gebruikte taal. vanDe Schotland;status van de grotetaal achteruitgangging valtachteruit aanna tallozede factorenunie tevan wijten,de waaronderSchotse religieuzeen conflicten.Engelse Dekoninkrijken en definitief na de mislukte [[Jacobitisme (politiek)|Jacobitische Rebellie]] in 1745. enNa de daarop volgende slag bij Culloden in 1746 droegenverloren inde sterkeSchotse matekroonpretendenten bijhun totlaatste rechten op de marginaliseringtroon vanen werden hun aanhangers, met name de taal.adel Het(clanhoofden) ''onbeschaafde''in imagode vanHooglanden, ontrecht met het Schots-Gaelischconfisqueren isvan eenhun stigmagrondbezit. De nieuwe Engelse wetten kenden geen gemeenschappelijke grondbezit zoals dat totvan inclans van de twintigsteHooglanders eeuwen bleefhun land kwam in handen van voortbestaankoningsgetrouwe en zelfsEngelse totadel, opdie hedenhonderd geregeldjaar later besloot om de koponrendabele opsteektkleinschalige en bodemintensieve landbouweconomie te saneren. DeHongersnoden voornaamstemotiveerden redeneen drastische ingreep met wat waaromheette de enige'clearing plaatsof terthe wereldHighlands'. waarTienduizenden Schots-GaelischHooglanders nogwerden eenvaak met politiegeweld uit hun meerderheidstaalhuizen isgezet, hun dorpen werden platgebrand om hun terugkeer onmogelijk te maken en zij werden als armlastigen gedeporteerd naar de [[BuitenEngelse kolonies, o.a. naar de Canadese provincie Nova Scotia. In hun plaats kwamen uit de Lowlands -Hebriden]] ('naEngelstalige h-Eileanan anschapenboeren met een bodemextensieve bedrijfsvoering. Per saldo was dit een ontvolking en een aantal Iar')glens' zijn,werden is'mensenleeg' datgemaakt. dezeDit archipelbetekende geografischin ergfeite geïsoleerdhet iselimineren van het gemeenschapsleven waarop de Schotse taal eeuwenlang had berust.
In 1841 werden 45.738 ééntalige sprekers van het Schots-Gaelisch geregistreerd. In 1911 waren er nog 18.400 eentaligen. In 1971 477. Het aantal tweetaligen in dat laatste jaar werd op 49.000 vastgesteld. Het gehele gebied van de Highlands (op de bijgevoegde kaart is dat het gebied met in 2011 > 2% sprekers van Schots-Gaelisch) van Inverness tot Dundee in het oosten en van Dundee tot Glasgow in het zuiden, was in 1891 nog steeds dominant, d.w.z voor meer dan 50%, Schots-Gaelischtalig. In 1931 zijn alle landinwaarts gelegen Hooglandendistricten dominant Engelstalig geworden. Alleen de onmiddellijk aan de kust gelegen westelijke districten en de eilanden hebben dan nog een meerderheid aan Schots-Gaelischsprekers. In 2001 komen op het vastland geen gebieden meer voor met meer dan 50% sprekers van de taal. Dat is dan alleen nog het geval op de [[Buiten-Hebriden]] ('na h-Eileanan an Iar') en op het eiland [[Skye]].
Het ''onbeschaafde'' imago van het Schots-Gaelisch is een stigma dat tot op heden bleef voortbestaan.
Bron: K. MacKinnon, Gaelic in Scotland 1971, Hatfield Polytechnic 1978.
 
== Kenmerken ==
Regel 38 ⟶ 41:
 
== Perceptie ==
Er bestaat reeds sinds de Romantiek, onder impuls van schrijvers als Sir [[Walter Scott (dichter)|Walter Scott]], een soort idealistische beweging die de 'authentieke Schotse taal' nieuw leven wil inblazen. Talloze 'Highland Societies', waaronder de [[Highland Society of London]], voeren een bewuste campagne voor een terugkeer naar de oude Schotse cultuur, waarvan de taal uiteraard deel uitmaakt, al bevindt die zich merkwaardigerwijze niet steeds bovenaanhoog het prioriteitenlijstje. De vereniging '[[Clì Gàidhlig]]', voorheen ''Comann an Luchd-Ionnsachaidh'', bestaat uit zo'n duizend sympathisanten van wie de meerderheid uit eigen initiatief, en uit persoonlijke overtuiging, Schots-Gaelisch hebben aangeleerd; het is in wezen een lobby die aan kracht toeneemt en voor algemene tweetaligheid pleit.
Naast Schotland is er nog een kleine kolonie van Gaels in de Canadese provincie [[Nova Scotia]] (Alba Nuadh); het betreft evenwel niet meer dan 20002.000 mensen.
 
De Gaelische taal kent een buitengewoon rijke orale cultuur, met duizenden liederen, de zogenaamde 'puirt-a'bheul'; het jaarlijkse zangfestival [[Mòd Naiseanta Rioghail]] trekt gewoonlijk massa's toeristen en houdt de belangstelling levendig — er zijn echter zware inspanningen nodig om deze taal voor uitsterven te behoeden, aldus een aantal rond de eeuwwisseling gepubliceerde rapporten.