'''Mobilisatie''' is het in staat van paraatheid brengen van de [[Krijgsmachtkrijgsmacht]] van een land: [[Landmacht_(algemeen)|Landmachtlandmacht]], [[Marine (strijdmacht)|Marine]] en [[Luchtmacht]]. Indien de luchtmacht al bestond: mobilisatie is ouder dan het [[vliegtuig]] en legeronderdelen dieindien van vliegtuigentoepassing gebruik maakten waren lang onderdeel van [[Landmacht_(algemeen)|Landmacht]] ofook [[Marine (strijdmacht)|Marinemarine]]. o.a. In de [[Verenigde_Staten|Verenigde Staten van Amerika]] ([[USAAF]]) en Japan was dit tot na de [[Tweede Wereldoorlogluchtmacht]] het geval. De term wordt gebruikt om de overgangssituatie tussen [[vrede]] en [[oorlog]] aan te duiden. Hiertoe behoort ook het oproepen van de [[militair]]en die met verlof zijn, het veiligstellen van [[Militaire strategie|strategische]] plekken en het vorderen van [[voertuig]]en en voorraden. Ook landen die geen deel hebben aan het conflict van hun buurlanden of volgens verdragen, zoals het [[Verdrag van Parijs (1815)]], verplicht [[Neutraal land|neutraal]] zijn en dus als [[bufferstaat]] dienen, zullen eveneens tot mobilisatie overgaan, om niet als makkelijke doorgang of voornaamste strijdtoneel van de strijdende partijen te dienen. Een neutraal land stelt troepen op aan alle landsgrenzen en kusten en mag geen grensoverschrijdingen van strijdende partijen toestaan.
== België 1914 ==
Regel 23:
== Nederland ==
In [[Nederland]] werd in 1870, in 1914 en ook op [[28 augustus]] [[1939]] de mobilisatie afgekondigd. De (gedeeltelijke) mobilisatie van 1870, ten tijde van de [[Frans-Duitse oorlog]], verliep zo chaotisch dat de minister van Oorlog, generaal [[Joannes Josephus van Mulken|Van Mulken]] moest aftreden.
In 1914 en 1939 ging het om een algehele mobilisatie, in het laatste geval door het [[kabinet-De Geer II]], vanwege de toegenomen internationale spanningen voorafgaand aan de [[Tweede Wereldoorlog]].
