Versie van 15 dec 2013 01:15 bewerken 178.119.155.241 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 1 okt 2014 03:22 bewerken ongedaan maken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 39: Voor de bepaling van de molecuulmassaverdeling van een polymeerstaal is ''size exclusion chromatography'' de meest gebruikelijke methode. Dit is een toepassing van [[gelpermeatiechromatografie]] (GPC). Het polymeerstaal moet eerst opgelost worden en dan over een stationaire poreuze [[gel]] gevoerd, waarin moleculen met verschillende grootte gedurende een verschillende tijd worden tegengehouden. Kleinere moleculen die in de poriën van de gel passen leggen een langere weg af en komen daardoor later uit het toestel dan de grote moleculen. Bij monsters met een brede verdeling van moleculaire massa's kan het nodig zijn om meer dan één kolom na elkaar te schakelen, met verschillende poriëngrootte van de gel, om een goede scheiding te bereiken. Aan de uitgang van het toestel wordt de concentratie van polymeer in het [[eluens]] in functie van de tijd opgemeten. Met een [[~~lichtverstrooiing~~Verstrooiing (natuurkunde)\|lichtverstrooiingsmeting]]~~smeting~~ ("light scattering") is het mogelijk om rechtstreeks de molecuulmassa's te bepalen (wat in werkelijkheid wordt gemeten zijn de ''afmetingen'' van de moleculen). Andere meetmethoden meten een eigenschap die een functie is van de molecuulmassa, bijvoorbeeld de [[intrinsieke viscositeit]] van het eluens. Bij deze methoden moet eerst een [[calibratielijn]] opgesteld worden op basis van metingen met ijkmonsters die een gekende, zeer nauwe molecuulmassaverdeling hebben. Aan de hand van die calibratielijn kan men dan de gemeten waarden vervangen door de bijbehorende molecuulmassa's. [[Bestand:Anionic Polystyrene GPC Spectrum.jpg\|thumb\|left\|GPC-meetcurve van een polystyreenmonster]]

Polydispersiteit: verschil tussen versies