Haagse Post: verschil tussen versies

In de oorlog kwam het blad onder beheer te staan van de Duitse bezetter, Van Oss was immers [[Joden|joods]]. In redactioneel opzicht werd het blad 'gelijkgeschakeld'. Al in juni 1933 hadden de nazi's de verspreiding van de ''Haagsche Post'' in Duitsland verboden, vanwege de anti-nationaalsocialistische gezindheid van het blad.

 

Na de [[Tweede Wereldoorlog]] verloor de ''Haagsche Post'' snel lezers en na de dood van Van Oss in 1949 begonnen zijn erfgenamen uit te kijken naar kopers van het blad. Die vonden zij bij het Comité Burgerrecht, dat het blad in 1952 weer doorverkocht aan [[G.B.J. Hiltermann]], oud-[[redacteur|hoofdredacteur]] van ''[[Elsevier (opinieweekblad)|Elsevier]]''. De ''Haagse Post'' onder leiding van Hiltermann en zijn (latere) vrouw [[Brandts Buys|Sylvia Brandts Buys]] onderging een artistieke vernieuwing met onder meer bijdragen van [[Simon Vinkenoog]] en [[Jan Cremer]] en later ook van hoofdredacteur ''[[Vrij Nederland]]'' [[Joop van Tijn]], maar financieel werd de ''HP'' nog geen succes.

 

In december 1965 verkocht Hiltermann het blad voor 15 miljoen gulden aan Elsevier-dochter [[Bonaventura]]. Op verzoek van de nieuwe eigenaar bleef Hiltermann aanvankelijk aan als hoofdredacteur. Per 16 februari [[1967]] werd hij echter opgevolgd door [[W.L. Brugsma]]. Onder zijn leiding begon de ''Haagse Post'' zichzelf in april 1967 aan te duiden als ''HP''. Twee jaar later, in september [[1969]], ging het blad op magazineformaat verschijnen. In die periode had het blad een links-intellectuele en kritische signatuur ontwikkeld, waarin conform de tijdgeest artikelen verschenen over bijvoorbeeld "de laatste arbeider in de PvdA" en "waarom de arbeiders rechts zijn".

 

Op 11 maart 1975 werd [[Arend Jan Heerma van Voss]] door de redactie gekozen als nieuwe hoofdredacteur. Reeds in het najaar van [[1976]] trad hij terug. ''HP'' kreeg daarna geen nieuwe hoofdredacteur en kwam onder leiding te staan van de redactieraad. Pas in 1986, toen het bedrijf zich door grote problemen gedwongen zag haar aanpak zowel zakelijk als redactioneel drastisch te wijzigen, kwam er toch weer een hoofdredacteur, in de persoon van [[John Jansen van Galen]].

 

In de tweede helft van de jaren zeventig begon voor ''HP'' een nieuwe bloeiperiode en verdubbelde de oplage in slechts enkele jaren tijd tot boven de 50.000 exemplaren. Het blad ging zich afficheren als 'links en toch leesbaar' en besteedde veel aandacht aan het beschrijven en analyseren van nieuwe maatschappelijke trends. Veel opzien baarde het kerstnummer van 1979, dat geheel was gewijd aan het 'Ik-tijdperk'. Van het nummer werden ruim 70.000 exemplaren verkocht. In 1980 verscheen de tekst tevens in boekvorm.