Macrinus (keizer): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 71:
De oordelen van contemporaine historici vielen in het algemeen negatief uit. Cassius Dio nam het Macrinus kwalijk dat hij het had gewaagd om naar de keizerlijke waardigheid te grijpen, ook al was hij geen lid van de [[Senaat (Rome)|Senaat]]. Als standsbewuste senator zag Cassius Dio in deze "parvenu" uit de ridderstand een [[usurpator]], wiens smadelijke einde een rechtvaardige straf was voor diens verwerpelijke aanmatiging.<ref>{{aut|Cassius Dio}} 79 (78), 41, 2-4.</ref> Hij hield hem voor een fatsoenlijk man met beperkte vaardigheden, die niet opgewassen was tegen de uitdagingen die zijn belangrijke ambten hem stelden en die als keizer een fatale arrogantie aan de dag had gelegd. Bovendien zou hij een lafaard zijn geweest, had hij een misplaatste voorliefde voor luxe en kon hij zich geen respect verschaffen.<ref>{{aut|Cassius Dio}] 79 (78), 11, 1-3; 79 (78), 15, 3-4; 79 (78), 20, 3-4; 79 (78), 27, 1; 79 (78), 37, 4; 79 (78) 38, 2. zie {{aut|Asko Timonen}}: ''Cruelty and Death. Roman Historians’ Scenes of Imperial Violence from Commodus to Philippus Arabs'', Turku 2000, blz. 124-126, 206-208 </ref> Ook zijn tijdgenoot Herodianus maakte melding van Macrinus' luxueuze leven, dat hij veroordeelde.<ref>{{aut|Herodianus}} 4, 12, 2; 5, 2, 4-6; 5, 3, 1.</ref> Hij beoordeelde de keizer iets gunstiger dan Cassius Dio en prees zijn harde optreden tegen Caracalla's informanten en de rechtszekerheid, die daardoor weer was ontstaan, <ref>{[aut|Herodianus}}, 5,2,2.</ref> Hij bekritiseerde echter de nalatigheid en besluiteloosheid van Macrinus, die zich als voor hem fataal had bewezen.<ref>{{aut|Herodianus}} 5, 2, 3-5; 5, 4, 2; 5, 4, 12. zie {{aut|Asko Timonen}}: ''Cruelty and Death. Roman Historians’ Scenes of Imperial Violence from Commodus to Philippus Arabs'', Turku 2000, blz. 126-127.</ref>
De onbekende auteur van de vita (levensbeschrijving) van Macrinue in de [[Late Oudheid|Laat antieke]] ''[[Historia Augusta]]'' nam de negatieve oordelen van tijdgenoten van de keizer over. Het verhaal werd zelfs nog aangedikt met verschillende fictieve gegevens. De vita van Macrinus wordt in termen van bronwaarde wel beschouwd als een van de slechtste keizersbiografieën in de ''Historia Augusta''.<ref>{{aut|Robert Turcan}} (uitgeve): ''Histoire Auguste, Band 3, deel 1: ''Vies de Macrin, Diaduménien, Héliogabale'', Parijs 1993, blz. 3-13.</ref> Er wordt beweerd dat Macrinus zowel wat betreft gedrag als uiterlijk weerzinwekkend zou zijn geweest: een meedogenloze, arrogante, zich aan luxus overgegevende en door zijn wreedheid, berucht mens.<ref>''Historia Augusta'', Macrinus 2, 1; 4, 1; 5, 5; 5, 8-9; 8, 4; 12, 1-10; 13, 3-4; 14.1. Zie {{aut|
Asko Timonen}}.''Cruelty and Death. Roman Historians’ Scenes of Imperial Violence from Commodus to Philippus Arabs'', Turku 2000, blz. 127-131.</ref> Onder verwijzing naar een vermeende uitspraak van [[Aurelius Victor]], vermeldt de ''Historia Augusta'' dat Macrinus was oorspronkelijk een keizerlijk slaaf was geweest die als mannelijke prostituée had gewerkt. Keizer Septimius Severus had de voor niks deugende slaaf echter naar Noord-Afrika gestuurd. De geloofwaardigheid van deze informatie is zeer onzeker. Volgens een andere overlevering was Macrinus [[gladiator]] en jager geweest.<ref> ''Historia Augusta'', Macrinus 4, 1-6.</ref> Daarnaast bevat de ''Historia Augusta'' informatie over de vrouw van Macrinus, die Nonia Celsa zou hebben geheten, en die vanwege haar vermeend immoraliteit belachelijk gwordt gemaakt. Al deze informatie - ook de naam - is waarschijnlijk uit de lucht gegrepen.<ref>{{aut|Elisabeth Wallinger}}: ''Die Frauen in der Historia Augusta'', Wenen 1990, blz. 117–119.</ref>
{{Appendix}}
| |||