Rini Otte: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robot: Verplaatsing van 1 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:Q3256531
HuskyBot (overleg | bijdragen)
k Robot: Oude kranten.kb.nl links vervangen door nieuwe resolver.kb.nl links die correct verwijzen naar de nieuwe krantenbank op Delpher.nl
Regel 14:
 
==Levensloop==
Ze werd geboren als dochter van decoratieschilder Carel Otte en zijn vrouw Sara Catharina Swagerman. In [[1935]] kreeg ze een contract bij de filmstudio Cinétone en speelde een figurantenrol in ''[[Suikerfreule]]'' ([[Film in 1935|1935]]). Otte had aanvankelijk geen behoefte om voor de film te acteren; ze had zich enkel als figurante aangemeld om in de studio aan haar tekenschetsen te kunnen werken.<ref name="kermis">[http://krantenresolver.kb.nl/view/article/id/resolve?urn=ddd%3A110587783%3Ampeg21%3Ap009%3Aa0307:110587783:mpeg21:a0307 "Drie Nederlandse Sterren weer in hun oude rollen"] ''[[De Telegraaf]]'', 27 september 1958.</ref> Twaalf meisjes moesten figureren in een scène met [[Annie van Duyn]] en één meisje moest in haar oor fluisteren. Otte was aanwezig op de set om te schetsen en moest dienen als vervangster toen het laatste meisje afwezig bleek; ook werd zij aangewezen om het meisje te spelen dat in Van Duyns oren fluistert.<ref name="kermis" />
 
Otte werd op de set van ''Suikerfreule'' ontdekt door een cameraman, die haar aanraadde auditie te doen voor ''[[Jonge Harten]]'' ([[Film in 1936|1936]]). Hoewel ze nauwelijks acteerervaring had, werd haar een van de hoofdrollen gegeven. Juist om die reden kreeg ze uiteindelijk veel lof van recensenten. Ze noemden haar acteerspel natuurlijk en spontaan. Ook het publiek genoot ervan een actrice te zien spelen zonder gebruik te maken van theatrale emoties. Otte herinnerde zich van de opnamen, op locatie in Texel, dat door slecht weer de productie een tijd werd platgelegd. Otte bracht haar dagen etend door en kwam tijdens de draaiperiode uiteindelijk twintig pond aan.<ref name="kermis" />