Julia Agrippina minor: verschil tussen versies

Nu haar vader overleden was, verdween Agrippina meer naar de achtergrond. Ze duikt in 28 pas opnieuw op in de historische bronnen, toen haar grootvader [[Tiberius ClaudiusIulius NeroCaesar (zoon)Augustus|Tiberius]] haar liet huwen met [[Gnaius Domitius Ahenobarbus (consul in 32 n. Chr.)|Gnaius Domitius Ahenobarbus]].<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann04_60.html#4.75.1 IV 75.1].</ref> Haar nieuwe echtgenoot behoorde ook tot de Julisch-Claudische dynastie, want hij was een zoon van [[Antonia maior]] (een dochter van Augustus' zus [[Octavia Thurina minor]]). Dit was dan ook een van de redenen waarom hij in 32 als [[consul (Rome)|consul]] een volledig jaar mocht aanblijven (een ongewoon eerbetoon in de tijd van het [[principaat]]).<ref>Cassius Dio, LVIII 20.1.</ref>

In 51 kreeg Agrippina het recht zich te verplaatsen in een ''carpentum'', een rijtuig dat gewoonlijk werd gebruikt door priesters en voor heilige beelden.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann12_41.html#12.42.2 XII 42.2], Cassius Dio, LX 2¹. {{Aut|R. Hälikkä}}, Discourses of Body, Gender and Power in Tacitus, in {{Aut|P. Setälë - e.a.}} (edd.), ''Women, Wealth, and Power in the Roman Empire'', Rome, 2002, p. 96.</ref> In 51 werd ook [[Sextus Afranius Burrus]], een ''[[procurator]]'' onder [[Livia Drusilla II|Livia]], [[Tiberius ClaudiusIulius NeroCaesar (zoon)Augustus|Tiberius]] en Claudius en een bekwaam soldaat, aangesteld als ''[[praefectus praetorio]]''. Deze zou tevens instaan voor de opvoeding van Lucius, met name voor zijn militaire vorming.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann12_41.html#12.42.1 XII 42.1]. {{Aut|E.R. Parker}}, The Education of Heirs in the Julio-Claudian Family, in ''[[American Journal of Philology]]'' 67 (1946), pp. 45-48, {{Aut|D. Gillis}}, The Portrait of Afranius Burrus in Tacitus' Annales, in ''La Parola del Passato'' 18 (1963), pp. 5-22, {{Aut|M.P.O. Morford}}, The Training of Three Roman Emperors, in ''Phoenix'' 22 (1968), pp. 57-65, {{Aut|E. O'Gorman}}, ''Irony and misreading in the Annals of Tacitus'', Cambridge, 1999, pp. [http://books.google.com/books?id=JkLd4lu0UdIC&pg=PA147&vq=Burrus&dq=Irony+and+Misreading+in+Tacitus%27+Annals&hl=nl&sig=8cL1HDijf42jaKqrL1L4eE3m9ds 147]-[http://books.google.com/books?id=JkLd4lu0UdIC&pg=PA148&vq=Burrus&dq=Irony+and+Misreading+in+Tacitus%27+Annals&hl=nl&sig=15RWFIS2GpeyPJhPndueCfpUGyo 148].</ref> In datzelfde jaar zou Agrippina samen met haar echtgenoot de oefeningen van de [[Romeins legioen|legioenen]] overzien, waarbij de Britse koning [[Caratacus]] haar dezelfde eer betoonde als Claudius in de overtuiging dat ze samen met Claudius de leiding had over dezen.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann12_27.html#12.37.4 XII 37.4].</ref>

Agrippina beriep zich nu meer en meer op haar overleden echtgenoot Claudius<ref>Tekenen van een afzetten van de kant van Nero tegen Claudius, blijkt o.a. uit het feit dat de [[Tempel van Claudius|tempel van ''divus Claudius'']] (Suetonius, ''Vita Divi Claudi'' 45, ''Vita Divi Vespasiani'' 9.1.) pas onder [[Vespasianus]] zou worden afgewerkt en het meer en meer wegvallen van ''divi filii'' ("gods zoon") op munten (cf. [http://www.roman-emperors.org/aggieii.htm#N_33 {{Aut|D. Hurley}}, art. Agrippina the Younger (Wife of Claudius), in ''DIR'' (2004) (voetnoot 33)].</ref> en stelde haar hoop op Nero's echtgenote Octavia, het enige overgebleven kind van Claudius.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.18.1 XIII 18.2].</ref> Ze scheen rond deze tijd ook een ''factio'' ("factie") rond zich te verzamelen, terwijl ze het huis van haar grootmoeder [[Antonia minor]] betrok.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.18.1 XIII 18.2-3].</ref> Maar haar positie bleek volgens Tacitus al snel onhoudbaar.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.18.3 XIII 19.1].</ref> Want [[Iturius]] en [[Alvisius (cliens)|Alvisius]], twee ''cliëntes'' van [[Iunia Silana]], zouden haar ervan beschuldigen [[Rubellius Plautus]], een zoon van [[Iulia Drusi Caesaris|Iulia]] - de kleindochter van [[Tiberius ClaudiusIulius NeroCaesar (zoon)Augustus|Tiberius]] - en de senator [[Gaius Rubellius Blandus]], op de troon te willen zetten en door een huwelijk met hem haar eigen macht te herwinnen.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.19.3 XIII 19.3].</ref> Toen Nero dit vernam wenste hij onmiddellijk zijn moeder en Rubellius Plautus uit te weg te ruimen, maar de ''praefectus praetorio'' Afranius Burrus (wiens positie hierdoor werd bedreigd) wist Nero te overtuigen eerst een proces te voeren.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.19.4 XIII 20].</ref> Tijdens dit proces wist Agrippina zich van elke schuld vrij te pleiten door te zeggen dat een moeder nooit een ander dan haar eigen zoon op de troon wenste te zien.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.19.4 XIII 21].</ref> Ze wist haar zoon bovendien zover te krijgen dat haar aanklagers werden verbannen en haar vrienden verscheidene ambten kregen toebedeeld.<ref>Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann13_11.html#13.22.1 XIII 21.6-22].</ref> Hierna vernemen we tot aan het jaar van haar dood niets meer van haar in onze bronnen. Suetonius vermeldt wel dat ze tijdens deze periode in een van haar vele landgoederen in Italia verbleef.<ref>Suetonius, ''Vita Neronis'' [http://adiutor.varro.eu/04/suetonius_nero_26.htm 34.1]. Cf. Tacitus, ''Annales'' [http://benbijnsdorp.info/ann14_1.html#14.3.1 XIV 3.1].</ref> Drie jaar lang zou er een relatieve vrede bestaan tussen moeder en zoon, tot deze laatste in 59 n.Chr. besloot definitief een einde te maken aan haar leven.