Neurowetenschap: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Paxfilosoof (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Paxfilosoof (overleg | bijdragen)
Regel 33:
Wetenschappers uit de 19e eeuw vroegen zich af of gebieden in de hersenen overeenkomen met specifieke functies, of dat de hersenen als één geheel functioneren. Werk van [[Paul Pierre Broca]], [[Karl Wernicke]] en [[Korbinian Brodmann]] liet uiteindelijk zien dat bepaalde gebieden van de hersenen overeenkomen met bepaalde functies. Hun werk toonde ook aan dat sommige functies, zoals spraak, lateraliseren; dat wil zeggen dat deze functies bestuurd worden door één hemisfeer, in plaats van allebei.
 
In de 20e eeuw heeft het werk van [[Santiago Ramón y Cajal]] en [[Camillo Golgi]] de basis gelegd voor het bestuderen van individuele neuronen in de hersenen. [[Camillo Golgi]] ontwikkelde een nieuwe methode om neuronen de kleuren ([[Golgikleuring]]) en hierdoor werd de volledige structuur van de neuron zichtbaar onder een microscoop. Hij kon de structuur van de neuron al bestuderen: de neuron bestaat uit een [[axon]] aan een uiteinde en dendriten[[dendrieten]] aan de andere uiteinde met daartussen het cellichaam of soma van de neuron. Deze ontdekking leidt tot de [[neuron doctrine]] - het principe dat individuele neuronen de "bouwstenen" zijn van de hersenen.[[Charles Scott Sherrington]] en [[Edgar Douglas Adrian]] hebben de bestuderingsmethoden uitgebreid met een nieuwe techniek die gebruikmaakt van elektroden. [[Neurotransmitter]]s zijn ontdekt door een aantal wetenschappers, waaronder [[Otto Loewi]], [[Henry Hallett Dale]], [[Arvid Carlsson]] en vele anderen. Neurotransmitters zijn verantwoordelijk voor het overbrengen van een signaal van één neuron naar een ander.
In [[1929]] nam de Duitse arts [[Hans Berger (neuroloog)|Hans Berger]] de eerste elektrische potentialen van levende hersenen op. Zijn techniek, bekend als [[elektro-encefalografie]] of EEG, was de eerste manier om signalen van levende hersenen op te vangen tijdens het verrichten van normale functies.