Emissiviteit: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 2:
[[Image:Capteur a tubes sous vide 001.JPG|right|thumb|Systeem om water te verhitten gebruikmakend van zonlicht. Het zonlicht wordt geabsorbeerd door een selectief oppervlak die een hoge absorptie heeft voor zichtbaar licht, maar een lage absorptie voor infrarood licht, zodat het weinig warmte verliest.]]
 
De '''emissiviteit''' of de ''emissiegraad'' van een oppervlak is de mate van effectiviteit in het uitstralen van energie als [[warmtestraling]]. Warmtestraling is elektromagnetische straling; voorwerpen van hoge temperaturen zenden zichtbaar licht uit, terwijl voorwerpen op kamertemperatuur [[infrarood licht]] uitzenden. Kwantitatief is de emissiviteit de ratio van thermische straling van een oppervlakte over de straling van een oppervlak van een [[zwart lichaam]] op dezelfde temperatuur. De ratio varieert tussen de 0 en de 1. De straling die een zwart lichaam uitstoot kan berekent worden met de [[wet van Stefan-Boltzmann]]: <math>j* = \sigma T^4</math>, waarbij <math>\sigma = 5.67×1067 \times 10^{-8} Wm^{-2} K^{-4}</math>, en de temperatuur uitgedrukt wordt in [[Kelvin]]. Voor een gegeven [[golflengte]], is de emissiviteit gelijk aan de [[absorptie]], volgens de [[Wetten van Kirchhoff#Stralingswet van Kirchhoff|Stralingswet van Kirchhoff]].
 
De emissiviteit is in de volgende contexten belangrijk: