Lodewijk Thomson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 34:
Naar aanleiding van de verkiezingen van [[1912]] in het [[Ottomaanse Rijk]], die door de [[Jonge Turken]] op frauduleuze wijze gewonnen werden met 215 van de 222 zetels in het parlement, brak in [[Albanië]] een revolutie uit. Dit leidde tot de roep om meer autonomie. Doordat in 1912 de [[Eerste Balkanoorlog]] uitbrak, als gevolg waarvan de Ottomaanse bezittingen in [[Europa (werelddeel)|Europa]] (met uitzondering van [[Thracië]]) verloren gingen, konden de Albanezen niets anders doen dan de onafhankelijkheid uitroepen. De Europese grote mogendheden wezen vervolgens [[Wilhelm zu Wied]], een achterneef van koningin [[Wilhelmina der Nederlanden|Wilhelmina]], aan als vorst van Albanië.
Op 1 augustus vroeg de door de mogendheden ingestelde Internationale Controle Commissie aan [[Nederland]] om een gendarmeriekorps op te zetten en daar officieren voor te leveren, om zo de orde in Albanië te herstellen. Albanië was een regelrecht kruitvat waar binnenlandse groeperingen elkaar naar het leven stonden en buitenlandse mogendheden, zoals Servië, Italië en Turkije, klaar stonden om het land in te pikken. Op verzoek van de regering van Pieter [[Cort van der Linden]] ging Thomson, inmiddels bevorderd tot majoor, samen met kolonel [[Willem de Veer]], naar Albanië. Daar voerden zij samen een verkenningsmissie uit, terwijl er in Nederland nog eens 15 lagere officieren werden geworven. Thomson en de andere militairen werden bij KB ontslagen uit Nederlandse dienst en traden direct in dienst van Albanië onder toezicht van de Internationale Controle Commissie.
[[Bestand:Thomson, L recent.JPG|thumb|Thomson als eerste luitenant]]
Thomson en zijn meerdere De Veer waren botsende persoonlijkheden. Toch bleven ze samenwerken, totdat er op 21 mei 1914 een stuk verscheen in ''De Nieuwe Courant'', waarin De Veer ervan werd beschuldigd een bevel van een hoge gezantenconferentie te hebben genegeerd door, buiten medeweten van Thomson, de minister van Binnenlandse Zaken Essad Pasha te hebben toegestaan een eigen politiemacht op te richten. De Veer had dit nu juist niet gewild, maar niet veel later werd Thomson ''Directeur de la force armée'', waarmee hij De Veer was voorbijgestreefd. Deze eiste dat Thomson op erewoord zou verklaren dat hij niet het brein achter de beschuldigingen in ''De Nieuwe Courant'' was. Thomson gaf dat erewoord niet. De Veer was zo ontdaan dat hij zelfs het ontslag eiste van bevelvoerder Thomson, in een brandbrief op 6 juni aan de minister van Oorlog. Daar kwam het echter niet van omdat Thomson niet in Nederlandse, maar Albanese dienst was. De Veer ging op verlof.<ref>[http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/501076/1997/04/21/Een-Nederlandse-held-in-Albanie.dhtml Een Nederlandse held in Albanië]. [[De Volkskrant]], 21 april 1997</ref>
Bij de verdediging van de stad [[Durrës (stad)|Durrës]] op 15 juni 1914 werd Thomson om 05:50 uur door een geweerkogel getroffen. Dit had een slagaderlijke bloeding tot gevolg, waaraan hij binnen een half uur stierf. Over de plaats van inslag bestond onenigheid in de media: volgens de Italiaanse ''[[Corriere della Sera]]'' was Thomson in de borst getroffen, volgens ''[[The Times]]'' in zijn hals en volgens [[de Telegraaf]] in de schouder.<ref>[[Beno Hofman|Beno's stad]], [[OOG|OOG TV]], 13 oktober 1999.</ref> Bovendien kwam het schot niet uit de richting van de rebellen, maar uit de stad zelf, hetgeen stof tot speculaties gaf omtrent mogelijke Italiaanse betrokkenheid.<ref>[http://kranten.kb.nl/view/article/id/ddd%3A011020020%3Ampeg21%3Ap027%3Aa0479 Op sokkel van Groninger prijkt Albanese held], Nieuwsblad van het Noorden, 15 augustus 1992.</ref>
| |||