Afrikakorps: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k link |
||
Regel 35:
Op [[11 april]] [[1941]] had Rommel de Britten over een aanzienlijke afstand teruggedreven en kwam hij tot aan de stad [[Tobroek]], aan de Egyptisch-Libische grens, maar slaagde er niet in ze te veroveren. Deze krachttoer leverde Erwin Rommel bij vriend en vijand de bijnaam ''Woestijnvos'' op, omdat hij constant improviseerde en trucs gebruikte om zijn vijanden te slim af te zijn.
Het Afrikakorps werd midden
De vijf Italiaanse divisies die zich in [[Noord-Afrika]] bevonden werden ook onder het bevel geplaatst van Rommel.
De vijfde lichte divisie werd de 21ste pantserdivisie. Daarnaast behoorden de 15e Pantserdivisie en de 90e Lichte Divisie tot deze ''Panzergruppe Afrika''.
Regel 45:
Rommel bereikte aan het einde van juni [[1942]] [[El Alamein]], bijna 500 km ten oosten van Tobroek, nog maar ruim 100 km van de Egyptische havenstad [[Alexandrië]] en 230 km van de hoofdprijs van de hele Afrika-campagne: het [[Suezkanaal]], dat als de 'luchtpijp van het Britse Rijk' beschouwd werd.
De Duitse troepen waren echter compleet uitgeput en de vitale aanvoerlijnen vanuit Italië waren extreem lang geworden; vooral op de Middellandse Zee waren die kwetsbaar voor aanvallen van de Britse marine en voor luchtaanvallen vanaf [[Malta (eiland)|Malta]]. Bovendien was al in juni 1941 het voor de Duitsers veel belangrijkere [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)|oostfront]] geopend tegen de Sovjet-Unie, waarmee de woestijnoorlog tot een zijtoneel werd gedegradeerd.
Toch lanceerden de Duitsers op 1 juli 1942 de [[eerste slag om El Alamein]], maar die werd afgeslagen; ze werden in het defensief gedrongen door de alsmaar sterker wordende Britten onder leiding van [[Claude Auchinleck|generaal Auchinleck]]. Na dit offensief ging Rommel op ziekteverlof naar Duitsland. Hij kwam terug toen [[Bernard Montgomery]], die het commando over de Britse troepen had overgenomen een offensief begon, dat de geschiedenis zou ingaan als de [[tweede slag om El Alamein]]. Dit leidde ertoe dat de Duitse linies begin november werden doorbroken. Het Afrikakorps had toen alleen al vanwege ernstig brandstoftekort geen keuze dan zich alsmaar verder terug te trekken en tot overmaat van ramp landden er op [[8 november]] [[1942]] geallieerde troepen in Noordwest-Afrika (‘[[Operatie Toorts]]’). Op [[19 februari]] [[1943]] lanceerde Rommel zijn laatste offensief in Noord-Afrika. Het was de eerste directe confrontatie van de Duitsers met Amerikaanse troepen in Afrika en die liep heel slecht voor de Amerikanen af. De volgende dag wist hij de [[Slag om Kasserinepas|Kasserine-pas te heroveren]]. De Amerikanen leerden echter van hun fouten en majoor-generaal [[George Patton]], een expert in pantsertactiek, nam het bevel over.
De Duitsers bleven niet lang in het bezit van de pas en daarna werd het Afrikakorps steeds verder teruggedreven.
Het Afrikakorps capituleerde op [[13 mei]] [[1943]]. De ongeveer 200.000 manschappen gaven zich op die dag over aan de [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerden]]. [[Veldmaarschalk]] [[Erwin Rommel]] was toen al door Hitler teruggeroepen naar [[Duitsland]] om diens reputatie te sparen.
| |||